بررسی تاثیر تغییر طول تیغه در کنترل آبشستگی در تکیه گاه نیم دایره در قوس رودخانه با استفاده از مدل آزمایشگاهی

تعیین عمق فرسایش در محدوده تکیه گاه ها مستلزم دانستن نحوه جابهجایی مواد رسوبی بستر رودخانه ها است. چاله فرسایش ایجادشده در اطراف تکیهگاه، به شکل و ابعاد هندسی آن بستگی دارد. گسترش آبشستگی پایداری سازه را به خطر میاندازد لذا پیشبینی میزان آبشستگی و اتخاذ تدابیر لازم برای مهار آن ازجمله اقدامات مهندسی متداول در عرصه مهندسی رودخانه تلقی میگردد. در این تحقیق به بررسی تاثیر نصب تیغه در کاهش آبشستگی تکیه گاه های نیم دایرهای به کمک مدل فیزیکی پرداخته شد. نتایج نشان داد استفاده از تیغه باعث کاهش آبشستگی اطراف تکیه گاه میشود. در تیغه با زاویه 45 درجه با طولهای (L/D) 0,33، 0,49 و 0,66 باعث کاهش 29,2 ، 41,2 و 43,5 درصدی آبشستگی نسبت به مدل شاهد شدهاند. به طور متوسط افزایش طول تیغه از 0,33 (L/D) به 0,66 باعث کاهش 38 درصدی آبشستگی میشود. به طور متوسط با نصب تیغه با زاویه 45 درجه باعث کاهش 38 درصدی آبشستگی نسبت به مدل شاهد میشود.

کلیدواژه ها:

تیغه ، قوس رودخانه ، تکیه گاه نیم دایره ، رسوب