سنجش میزان سرمایه اجتماعی جهت گسترش فضاهای عمومی با تأکید بر بعد مشارکت ( مطالعه موردی ک شهر سنقز )

امروزه در کنار سرمایه های فیزیکی و طبیعی، به سرمایه های انسانی به ویژه سرمایه های اجتماعی نیز توجه می شود. ارزش و اهمیت سرمایه اجتماعی تا حدی است که متخصصان و برنامه ریزان شهری آن را حلقه ای مفقوده در مدیریت شهری یکی از لوازم ضروری و اساسی جهت پیدایش امر حکمروایی مطلوب شهری می دانند . یکی از ابعاد مهم سرمایه اجماعی بعد مشارکتی آن می باشد که در این پژوهش بر آنیم به سنجش میزان مشارکت شهروندان جهت گسترش فضاهای عمومی شهر سنقز بپردازیم. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی - توسعه ای و از لحاظ روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان بالای 20 سال شهر سنقز تشکیل داده که به علت گسترده بودن جامعه با استفاده از روش های تعیین حجم نمونه، 250 شهروند مورد مطالعه قرار گرفته اند. جهت جمع آوری داده ها از مطالعات میدانی مصاحبه و توزیع پرسش نامه و همچنین مطالعات کتابخانه ای - اسنادی، بهره گیری شده و در نهایت برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS19 و آزمون های پارامتریک آن شامل Paired Samples T Test استفاده شده است. یافته های به دست آمده بیانگر آن است که در مجموع میزان مشارکت شهروندان جهت گسترش فضاهای عمومی در حد مطلوبی قرار دارد اما در قالب مقایسه، میزان مشارکت مردان بیشتر از زنان به دست آمده است لذا می توان چنین نتیجه گرفت که بعد مشارکتی سرمایه اجتماعی در زمینه گسترش فضاهای عمومی در میان شهروندان سنقز وجود دارد و مدیریت شهری سنقز می تواند با تقویت سایر بعدهای سرمایه اجتماعی از قبیل اعتماد و آگاهی، میزان موفقیت طرح های شهری علی الخصوص طرح های گسترش فضاهای عمومی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، فضایی عمومی ، مشارکت ، سنقز