نقش ساخت وساز معماری پایدار سنتی ایران در مناطق گرم و مرطوب

موضوع تغییر آب وهوا در دهه های اخیر، به ویژه در سالهای اخیر، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. روندهای مدرن درمعماری شهری که سعی در ایجاد ماشین های زنده مشابه یکدیگر در هر زمینه ای داشتند، اکنون ناکافی هستند و تا زمانی که تصمیمنگیریم به طبیعت احترام بگذاریم و ساختمان هایمان را در اسرع وقت با بافت های خود همکاری کنیم، نمیتوانیم به موضوعات بعدیبپردازیم. در مورد زندگی آینده ما اگر نگاهی به معماری سنتی موجود در شهرهای قدیمی بیندازیم، متوجه میشویم که چگونه مردمتوانسته اند یک بنای جدید را با محیط اطراف پیوند دهند. در این مقاله به بررسی ساخت وساز پایدار در مناطق سردسیر و گرم و مرطوببر اساس معماری سنتی ایران می پردازیم. کشوری که به دلیل تنوع غنی از طبیعت، مناطق آب و هوایی و پیشینه معماری می تواندموردمطالعه خوبی باشد. در ایران طیف وسیعی از آب وهوای شهرها از گرم و خشک تا مرطوب و بسیار سرد راداریم؛ بنابراین، بسته بهآب وهوای شهر، منابع آب و انرژی کافی مردم سعی در ایجاد بهترین ساختمان های مسکونی داشتند. نتایج نشان داد که در وسط کشورهوای خشک (سرد/گرم) به خانه هایی درون نگر در پلان طبقات شمال شرقی-جنوب غربی با بافت شهری متراکم تر منجر شده است.درحالیکه با نزدیک شدن به شمال و جنوب درنتیجه دریای خزر و خلیج فارس رطوبت بیشتری داریم و بنابراین خانه ها برای دریافتبهترین باد به سمت بیرون با پلان شرقی-غربی تمایل دارند و بافت شهری پراکنده تر می شود.

کلیدواژه ها:

ساخت وساز پایدار ، معماری سنتی ، سردسیر ، گرم و مرطوب