عناصر هویت بخش در شهرسازی اسلامی
محل انتشار: اولین همایش ملی جغرافیا، شهرسازی و توسعه پایدار
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 763
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GUPSD01_0113
تاریخ نمایه سازی: 21 تیر 1393
چکیده مقاله:
شهرسازی اسلامی دارای عناصر هویت بخشی است که تا به امروز توانسته است این گفته را اثبات کند. ظهور اسلام در شبه جزیره عربستان در نیمه قرن هفتم میلادی در محیطی عمدتاً غیرشهری و زیرسلطه قدرت های پراکنده قومی و سنتی رایج زیست کوچندگی به وقوع پیوست اما با گسترش نظامی اسلام از اواخر همین قرن ورود آن به منطقه خاورمیانه و به ویژه به ایران و هندوستان و پیوندی که میان تمدن اسلامی و تمدن ایران ساسانی به وجود آمد و خود را در نظام های سیاسی متمرکز بر محور خلفای اموی و بویژه عباسی متبلور ساخت، پایه گذار تمدنی شکوفا و گشوده بسوی برون بود که به سرعت توانست قابلیت ها و امتیازات تمدن های دیگر را از آن خود کرده و خود را به مثابه حرکتی تمدن ساز و شهرساز متبلور کند. تحولات شهرسازی مبتنی بر نگرش اسلامی که بر اساس محوریت عناصر کالبدی مذهبی (مشجد، بازار و ...) شکل می گیرد به سه دوره به شرح زیر قابل تقسیم بندی است 1-قرون اولیه اسلامی 2-قرون میانی اسلامی 3-قرون متاخر اسلامی. عناصر شهر سازی اسلامی از ادوار گذشته تأثیرات فراوانی را بر شهرهای ایران گذاشته اند که هنوز هم این تأثیرات با اندک کاهش نسبی در شهرهای ایران مشهود است. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تاریخی، عناصر هویت بخش شهرسازی اسلامی را بررسی می کنیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پرویز آقایی
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران
میلاد قهرمان پور
کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :