بررسی اثربخشی دو روش آموزش به شیوه ی بازی و سنتی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان پسر سال سوم ابتدایی

هدف از انجام این پژوهش مقایسه ی میزان تأثیر دو روش آموزش به شیو ه ی بازی و سنتی برانگیزه و پیشرفتتحصیلی ریاضی دانش آموزان پسر سال سوم ابتدایی شهر مبارکه – اصفهان بوده است، روش تحقیق، نیمه آزمایشی و ازطرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده گردید، حجم نمونه متشکل از 60 نفر دانش آموز پسر سال سومابتدایی است که 30 نفرآنها گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه بوده است و با روش نمونه گیری در دسترس انتخابشدند.ابتدا محقق از میان مدارس ابتدایی منطقه 7 یک مدرسه، سپس از میان چهارکلاس سوم این مدرسه دو کلاسراانتخاب کرد، بعد از آن یک کلاس را به گروه آزمایش و کلاس دیگر را به گروه گواه واگذار کرد .ابزارهای سنجش دراین پژوهش شامل پرسش نامه ی انگیزه ریاضی، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و آزمون هوش ریون بوده است .برای تجزیه وتحلیل داد هها از روش های آمار توصیفی و در بخش استنباطی از تجزیه و تحلیل کوواریانس استفادهگردید .نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داد هها نشان داد که بین میانگین های انگیزه وپیشرفت تحصیلی دانشآموزان آموزش دیده با روش بازی و دانش آ موزان آموزش دیده با روش سنتی، از نظرآماری تفاوت معنا دار وجود دارد؛بدین صورت که میزان انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که به روشتدریس بازی آموزش دیده بودند نسبت بهدانش آموزانی که به روش تدریس سنتی آموزش دیده بودند، بیشتر بود.بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش بهشیو ه ی بازی نقش پررنگ و با اهمیتی در افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

بازی ، روش تدریس سنتی ، انگیزه ریاضی ، پیشرفت تحصیلی