رویکرد فراگیر در تحقق فضاهای آموزشی مطلوب (درآمدی بر تحقق مدارس ایرانی- اسلامی)

دستیابی به فضاهای مطلوب در مدارس، یکی از الزامات تحقق مدارس ایرانی- اسلامی است. در فضای مدارس امروز نماها، نحوه ترکیب بندی و ساختار و یا حتی مصالح بکار رفته و مقوله هایی چون هویت و زیبایی، معنی دار بودن و هماهنگی بامحیط و ... تا حدی بیگانه است و نیازمند هویت بخشی می باشد. به عبارتی طراحان در قبال تحقق مدارس مطلوب و مبتنی بر اصول ایرانی– اسلامی، به استفاده از روشهای شکل گرایانه و تاریخی متوسل می شوند. در حالی که محتوای نظام آموزشی مدارس در شکلدهی به طرح کالبدی آن تاثیر بسیار اساسی دارد. با بررسی هویت معماری مدارس موجود و چگونگی بهرهگیری از میراث فرهنگی اسلامی و سنتهای معماری ایرانی، کوشش همه جانبه در بازبینی و احیا تاریخ و فرهنگ معماری ایران ضروری است. در این پژوهش با معرفی رویکرد طراحی فراگیر، تلاش بر پیشنهاد طراحی مدارسی است که بر پایه معماری امروز ایده آل های گذشتگان را درک نموده و سعی در تحقق و تعالی بخشیدن آنها دارند که به عنوان راهکاری کارآمد و نوجهت تحقق مدارس ایرانی- اسلامی مطرح می شود. لغت فراگیر به معنای همگانی و منظور از طراحی فراگیر، طراحی شده برای عموم است. در واقع با تلفیق اصول بنیادین مدارس سنتی با اصول تکنولوژیک مدارس امروزی، رویکردی نو در طراحی فضاهای آموزشی مطرح می شود و در نهایت این نتیجه حاصل میشود که مولفه های طراحی با رویکرد فراگیر مانند عدالت دراستفاده همگانی، انعطاف پذیری فضاها، چند عملکردی بودن، رعایت مقیاس انسانی، محیط و منظر طراحی شده منجر به تحقق مدارس ایرانی- اسلامی می شود

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، طراحی فراگیر ، معماری ایرانی- اسلامی