اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر سلامت روان مادران دارای کودک اوتیسم3-14ساله شهرستان بجنورد

اوتیسم از جمله اختلالات فراگیر رشد است که در آنها رشد مهارتهای اجتماعی، زبان، ارتباط وذخایر رفتاری با تأخیر و به صورت انحرافی صورت میگیرد. هدف کلی پژوهش حاضر بررسیاثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر سلامت روان مادران دارای کودک اوتیسم 3-14سالهشهرستان بجنورد است. جامعه آماری کلیه مادران دارای کودک اوتیسم 3-14ساله در مرکز امیدرهایش شهرستان بجنورد به تعداد 24نفر میباشد. آزمودنیها به صورت تصادفی در دو گروهآزمایش و کنترل قرار گرفتند. پیش آزمون که شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامهسلامت روانی گلدبرگ و هیلر (1979 )دارای 28سؤال، بر روی دو گروه اجرا شد. سپس گروهآزمایش 7جلسه، گروه درمانی شناختی- رفتاری دریافت کردند. از هر دو گروه پس آزمونگرفته شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه درمانی شناختی- رفتاری توانسته استسلامت روان افراد گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون در همه مؤلفه هایسلامت روان به استثنای کارکرد اجتماعی ارتقاء دهد. مداخله گروه درمانی شناختی- رفتاریمیتواند در بهبود سلامت روان مادران دارای کودک اوتیسم مؤثر باشد.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی – رفتاری ، سلامت روان مادران ، اوتیسم