رتبه بندی زیرساخت ها و قابلیت های گردشگری با روش تصمیم گیریTopsis (مطالعه موردی: شهرستان های استان تهران)

گردشگری شهری، به عنوان یکی از عوامل مهم توسعه اقتصادی و فرهنگی شهرها محسوب می شود. با توجه به اهمیت صنعت گردشگری وپتانسیل های گردشگری در استان تهران، اولویت بندی مناطق مختلف این استان جهت برنامه ریزی های مناسب و کارا به منظور خدمات رسانی بهتر وعدالت اجتماعی و اقتصادی در سطوح مناطق مختلف، ضروری می نماید. روش پژوهش، توصیفی - مقایسه ای و نوع آن، کاربردی است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه ای- اسنادی است. در این پژوهش، با استفاده از مدلTopsis به اولویت بندی شهرستان های استان تهران بر اساس 21 معیار اصلی در چهار سطح )فرابرخوردار، برخوردار، نیمه برخوردار، فرو برخوردار( پرداخته ایم. با توجه به نتایج به دست آمده، به لحزام شاخص های زیر ساختیگردشگری، شهرستان تهران در سطح فرابرخوردار و شهرستان های رباط کریم و بهارستان، در سطح فروبرخوردار )محروم( قرار گرفته اند. همچنین، طبق نتایج، روش ضریب پراکندگی نیز معیارهای: تعداد فروشگاه های صنایع دستی و تعداد دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری و شرکت های حمل ونقل و مسافرتی، به طور نابرابری در میان شهرستان های این استان توزیع شده اند که توجه مسئولان و مدیران شهرها را به منظور تقویت و احداث این اماکن در شهرستان های این استان و پیشرفت این صنعت ارزشمند می طلبد

کلیدواژه ها:

استان تهران ، اولویت بندی ، اقتصاد شهری ، گردشگری ، مدل های تصمیم گیری چندمعیاره