مفهوم زیبایی و زشتی (حسن و قبح) در مثنوی مولانا
محل انتشار: ششمین همایش پژوهشهای ادبی
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 5,610
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LRC06_120
تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1392
چکیده مقاله:
مسأله حسن و قبح از دیرباز مورد توجه متکلمین بوده و با توجه به ماهیت آن ، اختلاف نظر گروه های مختلف علمای علم کلام را در پی داشته است.گروهی بر عقلی بودن آن اصرار داشته و عده ای بر شرعی بودن آن پای می فشارند. مولانا هر چند در اصول پایبند به عقاید اشاعره است اما در مبحث حسن و قبح از دایره اعتقادات اشعریان فراتر رفته و بر خلاف نظر آنان سخن گفته است. مولانا حسن و قبح را به زیبایی و زشتی تأویل کرده و تا حدودی نزدیک به عقاید شیعه و معتزله در مورد ماهیت ، ضرورت و نتیجه آن داد سخن داده است . در این مقاله، موارد اختلاف نظر مولانا با اشاعره در زمینه حسن و قبح، با ذکر شواهدی از مثنوی مشخص گردیده و دیدگاه او نسبت به چند مورد از مصادیق زیبایی و زشتی که همراه با زیبا اندیشی عارفانه است ، تبیین شده است.
نویسندگان
علیرضا شانظری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :