بهبود بازده تلقیح مصنوعی در میش با استفاده از اکسی توسین

هدف از این آزمایش بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسی توسین در میش های نژاد لری بختیاری در انتهای فصل تولید مثلی بوده است. این آزمایش به منظور افزایش بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند طراحی و خرداد 1389، در مزرعه پژوشی دانشگاه کشاورزی کرج انجام شد. در این مطالعه 45 میش سه تا چهار ساله به صورت تصادفی انتخاب و برای همزمانی فحلی به مدت 14 روز سیدرگذاری شدند. هنگام سیدر برداری 500 واحد eCG دریافت وسپس به پنج گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد، هورمون اکسی‌توسین دریافت نکرد. چهار گروه دیگر به دو دسته تزریق درون‌ عضلانی و درون ‌وریدی تقسیم و در هر دسته میش ها در دو سطح 80 و 100 واحد، هورمون اکسی توسین را دریافت کردند. میزان باز شدن سرویکس ده دقیقه پس از تزریق اکسی توسین به وسیله پیپت تلقیح مصنوعی مدرج اندازه‌گیری شد. در ساعت 54 پس از سیدربرداری میش ها به صورت ترانس سرویکال تلقیح شدند. روز 35 پس از تلقیح به وسیله اولتراسونوگرافی درصد آبستنی تشخیص داده شد. تزریق درون عضلانی و درون وریدی هورمون اکسی توسین باعث بازشدن سرویکس و نفوذ گان تلقیح به رحم شد و به دنبال آن تلقیح در رحم انجام شده و مقدار اسپرم بیشتری به محل لقاح رسیده و درصد آبستنی افزایش یافت. تزریق 100 واحد اکسی توسین سبب بهبود درصد آبستنی (44/44 درصد) نسبت به گروه شاهد (11/11 درصد) شد. در نتیجه تزریق این هورمون موجب بهبود درصد آبستنی و افزایش بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند می شود و می تواند بعنوان روشی کاربردی در بهبود بازده تلقیح مصنوعی استفاده شود

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: اکسی توسین ، تزریق درون عضلانی ، تزریق درون وریدی ، سرویکس ، میش لری بختیاری