تعیین کارایی شناساگرهای زمان-دمای طراحی شده برای حفاظت از موادغذایی تازه سرد در مقابل بوتولیسم

شناساگرهای زمان-دما به عنوان ابزاری برای کنترل ایمنی موادغذایی تازه ی بسته بندی شده در محیط های کم اکسیژن استفاده می شوند. هدف این تحقیق توسعه مدلی بمنظور تعیین کارایی TTI ها برای موا دغذایی مستعد رشد کلستریدیوم بوتولینوم، بخصوص غذاهای دریایی بسته بندی شده با اکسیژن کاهش یافته، می باشد. معادلات TTI های با رفتار درجه صفر و رابطه آرنیوس مرتبط با آنها، براساس مدل اسکینر -لارکین بررسی و شبیه سازی شد. همچنین برای TTI های با کینتیک درجه یک نیز مدل اسکینر-لارکین توسعه داده شد و با مدل درجه صفر مقایسه گردید. بررسی عملکرد TTI های با رفتار درجه صفر و درجه یک و مقایسه آنها نشان داد که شرایط مدل ارایه شده برای TTI درجه صفر نسبت به درجه یک در مواقعی سختگیرانه و گاها خو شبینانه می باشد، لذا ابتدا بایستی از مرتبه کینتیک TTI مورد نظر اطمینان حاصل نمود، زیرا قضاوت درباره TTI های مرتبه یک از روی منحنی های درجه صفر می تواند منجر به نتایج نادرست و بروز مشکلات بهداشتی جدی گردد.

کلیدواژه ها:

شناساگرهای زمان -دما ، غذاهای دریایی ، بسته بندی با اکسیژن کاهش یافته ، بوتولیسم