کشاورزی زیستی گامی به سوی توسعه پایدار

بسیاری ازتحقیقات نشان داده اند که سیستم کشاورزی متداول یا مرسوم با کاربرد بی رویه نهاده های شیمیایی، نه تنها منابع طبیعی رادچار تحلیل کرده بلکه پس ماندهای ناشی از آن باعث نابودی محیط زیست می شود . تاکنون راهبردهای متفاوتی برای حل مسایلکشاورزی متداول مطرح شده است که ازآن جمله می توان به کشاورزی ارگانیک( زیستی )اشاره کرد.اهمیت موضوع : کشاورزی زیستی ( ارگانیک) ، یک سیستم تولید است که از مصرف کودهای معدنی مصنوعی، مواد شیمیایی، تنظیم کننده های رشدو افزودنی های خوراک دام اجتناب می ورزد و ازروش هایی همانند تناوب زراعی، استفاده از بقایایی گیاهی و کودهای دامی، تناوببا بقولات، پسمانده های آلی و کنترل بیولوژیک برای حذف و تعادل استفاده می کند .این نوع کشاورزی دلالت بر زنده بودن دارد ومزرعه را به عنوان موجودی زنده تلقی می کند که در آن تمام اجزای تشکیل دهنده ی آن بر یکدیگر اثر متقابل می گذارند .هدفاصلی این روش ایجاد نظام تولیدی است که بین خاک، گیاه، حیوان و انسان یک تعامل مناسب و سازنده ایجاد نماید.نتایج و بحث : کشاورزی ارگانیک به دنبال عملیاتی است که استفاده از مواد شیمیایی را به صفر تقلیل دهد و در آن همه عملیات کشاورزی با پیشفرض عدم استفاده از مواد شیمیایی مصنوعی بنا نهاده شده است .هدف از این مقاله مروری بر تبیین و تحلیل نظام کشاورزی زیستی(ارگانیک )و بررسی رابطه آن با کشاورزی پایدار و تاثیر آن بر سلامت محیط زیست می باشد .نتیجه گیری : نتایج بررسی منابع مورد استفاده نشان می دهد که کشاورزی زیستی در جهت پایداری و سلامت محیط زیست حرکت کرده و زمینههای لازم را برای رسیدن به توسعه پایدار کشاورزی فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ارگانیک ( زیستی) ، توسعه پایدار