بررسی تاثیر عمق و فاصله زهکشها بر کنترل سطح ایستابی در اراضی شالیزاری

زهکشی فرآیند خارج کردن آب سطحی اضافی و مدیریت سفره آب زیرزمینی کم عمق از طریق نگهداشت بهموقع آب و دفع بهموقع آن و مدیریت کیفیت آب برای رسیدن به منافع دلخواه اقتصادی و اجتماعی و حفظ محیط زیست است. سیستمهای زهکشیبا پایین نگه داشتن سطح ایستابی از پیامدهایی مانند غرقاب و یا ماندابی شدن اراضی جلوگیری میکند. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر عمق و فاصله زهکشها بر کنترل سطح ایستابی در اراضی شالیزاری، در اراضی شالیزاری تجهیز و نوسازی شده دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در طول فصل کشت دوم از آبان 1390 تا اردیبهشت 1391 انجام شد. تیمارهای زهکشی مورد آزمایش عبارت بودند از: سه تیمار زهکشی زیرزمینی معمولی با پوشش معدنی با عمق0/9متر با فاصله زهکش 30 مترD0.9L30عمق0/65متر با فاصله زهکش 30 مترD0.65L30و عمق0/65متر با فاصله زهکش 15 مترD0.65L15و یک تیمار زهکشیزیرزمینی دو عمقی با پوشش معدنی متشکل از دو عمق 0/9و0/65متر با فاصله زهکش 15 مترBilevel)برای بررسی نوسانات سطح ایستابی، اندازهگیریهای سطح ایستابی بهصورت روزانه انجام شد. با بررسی نتایج بهدست آمده مشخص شد کهتیمارD0.65L15بیشترین تاثیر را بر عمق سطح ایستابی داشت و پس از آن بهترتیب تیمارهایD0.9L و 30 Bilevel ،D0.65L30 قرار داشتند. همچنین مقادیر عمق سطح ایستابی نشان داد که افزایش عمق زهکش نسبت به افزایش فاصله زهکش، تاثیر منفی بیشتری بر کنترل عمق سطح ایستابی داشته است

کلیدواژه ها:

زهکشی کمعمق ، شالیزار ، سطح ایستابی ، زهکشی دو عمقی ، ساری