تحلیل مدل ضریب تکاثر در توسعه صنعت گردشگری (مطالعه موردی استان اصفهان)

از آنجا که گردشگران یک منبع مهم کسب درآمد ارزی محسوب می شوند، مسافرت و گردشگری در تولید ناخالص ملی نقش مهمی ایفا می کند. سازمان جهانی جهانگردی میزان تولید ناخالص داخلی حاصل از این صنعت را به طور متوسط بین 3 تا 5 درصد برآورد می کند. از جمله مزایایی که صنعت توریسم از نقطه نظر اقتصادی دارد، گستردگی زمینه اشتغال در آن است. در ایران جاذبه های گوناگون طبیعی، فرهنگی، تاریخی و مذهبی موهبتی است که در اختیار اقتصاد آن قرار دارد. اگر بتوان این موهبت بالقوه را به ظرفیتهایی که قدرت تولید درآمد ارزی مستمر دارند تبدیل کرد، می توان برای کشور انتظار توسعه پایدار اقتصادی – اجتماعی داشت. در این میان استان اصفهان یکی از مناطق مهم توریستی کشور می باشد که عدم برنامه ریزی برای صنعت گردشگری این منطقه ممکن است شاهد نتایج بسیار نامطلوب اقتصادی، اجتماعی و کالبدی باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی، استنباطی با تکیه بر روش قیاسی بوده و از شیوه های مصاحبه، مشاهده و تکیه بر آمار و اطلاعات ادارات و سازمانهای مرتبط و استفاده از نرم افزارهای SPSS و Excel بوده است. در این مقاله با توجه به اهمیت درآمدزایی توریسم به مدل ضریب تکاثری توریسم پرداخته شده است و سعی در ارائه ضریبت تکاثر اقتصادی با توجه به آمار هتلهای استان اصفهان شده است.

کلیدواژه ها:

صنعت توریسم ، مدل ضریب تکاثر ، هتل ، استان اصفهان