مدل سازی ویسکوالاستیک ماهیچه صاف نای انسان و ارزیابی تاثیر سن بر رفتار آسودگی تنش آن

نای، ساختاری کامپوزیتی متشکل از حلقه های غضروفی، بافت ماهیچه صاف و بافت همبند است. رفتار مکانیکی نای در فرآیند دم و بازدم، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ماهیچه صاف، با انقباض خود و باز یا بسته نمودن حلقه های غضروفی، قطر مسیر هوایی را تنظیم می کند. با توجه به ارتباط موجود میان خواص مکانیکی اجزای نای و عملکرد تنفسی آن، و نیز تغییر خواص مکانیکی آن در اثر بیماری های مختلف، مشخصه یابی مکانیکی اجزای نای، به ویژه ماهیچه صاف، ضروری است. هدف از این پژوهش، ارزیابی مکانیکی ماهیچه صاف نای انسان با استفاده از آزمایش های آسودگی تنش و مدل سازی رفتار ویسکوالاستیک خطی این بافت است. همچنین تاثیر سن بر رفتار آسودگی تنش مورد ارزیابی قرار گرفته است. به این منظور، پس از انجام مراحل قانونی و استحصال نمونه های نای از بیماران مرگ مغزی و اهدا کننده اعضا، نمونه های ماهیچه صاف نای تحت آزمایش های آسودگی تنش در کرنشهای 20 ،% 30 % و 40 % قرار گرفتند. نتایج نیرو-زمان حاصل از این آزمایش ها به داده های تنش -زمان تبدیل شدند و پس از میانگین گیری، با استفاده از مدل های سری پرونی دو، سه و چهار جمله ای برای ویسکوالاستیسیته خطی برازش شدند، تا مناسب ترین معادله بنیانی برای توصیف رفتار ویسکوالاستیک خطی این بافت انتخاب شود. همچنین تاثیر سن بر رفتار آسودگی تنش ماهیچه صاف مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس کیفیت برازش ( 2R )، از میان مدل های مختلف، مدل سری پرونی چهار جمله ای به عنوان مناسب ترین مدل برای برازش داده های آسودگی تنش ماهیچه صاف نای انسان انتخاب شد. همچنین با توجه به تحلیل آماری، هیچ ارتباط معناداری میان سن نمونه ها و درصد آسودگی وجود نداشت.

کلیدواژه ها:

نای ، ماهیچه صاف ، ویسکوالاستیک ، آسودگی تنش ، سری پرونی