فضای سبز شهری و نقش آن در تحقق توسعه پایدار

امروزه نقش و اهمیت فضاهای باز و سبز در محیط زیست و کیفیت زندگی مجتمع های زیستی به طور چشمگیری رو به افزایش است. به همین جهت، در اکثر کشور ها، فضای باز و سبز جزء لاینفک تصمیمات برنامه ریزی کاربری زمین به شمار می آیند. به طور کلی بازدهی فضاهای سبز شهری در سه گروه بازدهی اکولوژیک و محیط زیستی، بازدهی کالبدی– شهرسازی و بازدهی اجتماعی– روانی قابل تقسیم بندی می باشد. پارک ها از جمله فضاهای باز شهری هستند که کلیدی ترین شاخصه توسعه پایدار شهری می باشند. گسترش شهرها به ویژه شهرهای بزرگ در کشورهای جهان سوم، موجب تشدید عوارض منفی توسعه شهری شده که افزایش آلودگیهای محیط زیستی از مهمترین آن عوارض محسوب میشود. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر فضای سبز و نقش آن در تحقق توسعه پایدار با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد، برای رسیدن به این هدف به نقش فضای سبز این محدوده با رویکرد توسعه پایدار پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهم ترین اثر فضای سبز در شهرها، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آن هاست که شهرها را برای زیستن مساعد می سازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل ونقل مقابله می کند و موجب ارتقای کیفی زندگی شهروندان می شود. و می توان گفت پارک های منطقه ای به عنوان فضای سبز شهری و ترکیبی از بافت طبیعی و مصنوعی نقشی تاثیر گذار در افزایش کیفیت زندگی شهروندان و یکی از اهداف اساسی در پیشبرد اهداف توسعه پایدار شهری می باشند و می توان گفت با برنامه ریزی دقیق کارکردهای پارک های شهری باعث افزایش جذابیت شهر، افزایش گردشگری و در نتیجه درآمد دست یافت.

کلیدواژه ها:

فضاهای سبز ، بهبود زندگی ، ابعاد توسعه پایدار