بهینه سازی تولید ارگانوژل روغن کنجد و تاثیر آن بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی و کیفی سوهان

هدف از این مطالعه بهینه نمودن شرایط تولید ارگانوژل با استفاده از مقادیر مختلف موم و مونو-دی گلیسرید و به کارگیری آن در فرمولاسیون سوهان بود. تولید ارگانوژل با سطوح مختلف موم (0، 1/67، 5، 8/33 و 10 درصد) و مونو-دی گلیسرید (0، 1/67، 5، 8/33 و 10 درصد) صورت گرفت. بهینه سازی عددی متغیرهای فرایند بر مبنای حداکثر استحکام ارگانوژل، بالاترین نقطه ذوب ارگانوژل، حداکثر ویسکوزیته خمیر سوهان و کمترین میزان روغن آزادشده از سوهان با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) تعیین شد. نتایج نشان داد که افزایش سطح به کارگیری موم و مونو-دی گلیسرید سبب افزایش استحکام ارگانوژل و افزایش ویسکوزیته خمیر سوهان شد. ازطرف دیگر افزایش به کارگیری موم و مونو-دی گلیسرید به طور معنی داری (0/05> P) سبب کاهش روغن آزادشده از سوهان گردید. شرایط بهینه تولید ارگانوژل به منظور تهیه سوهان با کیفیت فیزیکی و شیمیایی مطلوب شامل میزان 8/82 درصد مونو-دی گلیسرید و میزان 7/03 درصد موم انتخاب شد. مقایسه داده های پیش بینی شده با داده های واقعی بیانگر عدم وجود اختلاف معنی دار میان آنها و در واقع برازش مناسب مدل پیش بینی شده برای تولید سوهان بر پایه ارگانوژل می باشد. مقایسه خصوصیات کیفی سوهان با نمونه شاهد نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی، محتوی رطوبت و خصوصیات حسی نمونه سوهان تهیه شده با فرمولاسیون بهینه ارگانوژل بهتر از نمونه شاهد و میزان خاکستر و روغن پس داده شده از آن نیز کمتر از نمونه شاهد بود. ازاین رو، جایگزینی ارگانوژل با روغن جامد در سطوح بهینه در فرمولاسیون محصولات ازجمله سوهان بدون ایجاد تاثیر چمشگیر بر ویژگی های کیفی محصول میسر است.

کلیدواژه ها:

ارگانوژل ، بهینه سازی ، سوهان ، موم ، مونو-دی گلیسرید