ایران و رهیافت های مبارزه با تروریسم در دوره احمدی نژاد

در قرن اخیر، مسئله ی تروریسم و وحشت پراکنی های ناشی از آن به یکی از مهمترین چالش های بشری در حوزه ی امنیت ملی وبین المللی تبدیل شده است. تروریسم، همچنین یک تهدید جدی برای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران به حساب می آید. حکومت هایمختلف ایران در طول چهل سال گذشته، برای مقابله با این تهدید اقداماتی را انجام داده اند که تا کنون با توجه به خط مشی هر حکومت،اقدامات ضد تروریستی آنها همراه با رهیافت های متفاوتی در سطح نظام بین الملل و منطقه ای بوده است. پژوهش حاضر در پی پاسخگوییبه این سوال اصلی است که سیاست مبارزه با تروریسم در حکومت محمود احمدی نژاد را در قالب کدامیک از رهیافت های مبارزه با تروریسممی توان تبیین کرد یافته های این پژوهش با بهره گیری از توصیف داده های موجود در منابع کتابخانه ای به این فرضیه منتهی شده است کهحکومت محمود احمدی نژاد به واسطه ی بدبینی به غرب و اتکا بر نگاه به شرق، در قالب رهیافت های پیشگیرانه، تهاجمی، نهادی و حقوقی-قانونی در کنار استفاده از ظرفیت های سازمان همکاری شانگهای به منظور مبارزه با تروریسم، به اقداماتی نظیر مشارکت در کاهش خشونتدر عراق، حمایت از دولت پساطالبانی، اتخاذ سیاست معتدل در قبال طالبان، مبارزه با قاچاق مواد مخدر، تصویب کنوانسیون بین المللی مبارزهبا گروگان گیری، برگزاری نشست های چند جانبه با محوریت مبارزه با تروریسم، مبارزه با پولشویی و ارتقاء ظرفیت های قانونی مبارزه باتروریسم دست زده است.

کلیدواژه ها:

تروریسم ، مبارزه با تروریسم ، جمهوری اسلامی ایران ، احمدی نژاد