نماد آینه در آثار عرفا (مطالعه ی موردی)

زبان عرفان زبانی رمزی و نمادین است. عرفا برای بیان تجربیات فردی و تجسم بخشیدن به دریافت های درونی خود، زبان نمادین را برمی گزینند تا از آن به عنوان ابزاری برای ایجاد ارتباط بین دنیای ماورائی و حسی بهره ببرند. نماد که از آن با عنوان سمبل یاد می شود، بر معنایی غیر از آنچه در ظاهر است دلالت میکند. برخی نمادها در آثار عرفا متداول است. از جمله نمادهای رایج در آثار عرفانی آینه است. هدف این مقاله شناخت نماد آینه در آثار چند تن از عرفا (نسفی، ابن عربی، جامی، رازی، حافظ، مولانا، مغربی، همدانی و الهی قمشه ای) و بررسی دیدگاه مشترک آنها خواهد بود. نتایج بیانگر این مطلب است که نماد آینه در اندیشهی عرفای یاد شده، نماد انسان کامل، دل عارف و تمام آفریده ها (کائنات) است.

کلیدواژه ها:

نماد ، عرفان ، آینه ، انسان کامل ، دل عارف