بررسی و ارزیابی جایگاه خلاقیت در طراحی مهد کودک

تفکر خلاق از دیرباز موردتوجه پژوهشگران بوده و از آنجا که شخصیت فرد از سنین کودکی شکل می گیرد، تمرکز پژوهشگران در مورد خلاقیت مرتبط با این مقطع سنی است. یکی از روش های ارتقاء خلاقیت، بهره گیری از تاثیر مثبت محیط طبیعی یا مصنوع، در بروز و افزایش خلاقیت در کودکان است. ضرورت این مسئله از آنجهت اهمیت دارد که در سنین کودکی تخیل جنبه عملی پیدا می کند. در طول این سالها، کودک از محیط تاثیر بیشتری می گیرد. حال این سوال مطرح می شود فضاهای مهدکودک ها می تواند بر شکلگیری و پرورش خلاقیت کودکان تاثیر گذار باشند هدف از این تحقیق بررسی عوامل محیطی و غیر محیطی موثر بر روند رشد خلاقیت کودکان و ارتباط این عوامل باهم و ارائه اصول و معیارهایی برای پرورش خلاقیتهای محیطی کودکان به کمک طراحی معماری در مهدکودک ها است تا این فضاها بر شکلگیری و پرورش خلاقیت کودکان تاثیر مثبت بگذارد. در این نوشتار با استفاده از روش تحقیق کیفی و تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای، به بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه ، تحلیل محتوای متون در حوزه طراحی معماری و روانشناسی رشد و مقایسهنظریه های مرتبط و یافتن ارتباط میان آنها در حیطه های روانشناسی محیط و طراحی معماری پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد که عوامل اصلی طراحی محیط در پنج عامل فرم و فضا، عناصر معماری، مبلمان، عناصر طبیعی و ایمنی بر میزان رشد و ارتقای خلاقیت در کودکان موثر می باشد ، درنهایت بر اساس این ویژگی ها راهکارهایی را در طراحی مهدکودک در جهت شکوفایی خلاقیت آنها ارائه شد.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، روانشناسی رشد ، عوامل محیطی ، عوامل غیر محیطی