: بررسی زیستگاه ها و جلوه های ویژه طبیعی در مناطق ساحلی کشور

این گزارش در برگیرنده مجموعه اطلاعات مورد درخواست طبق شرح خدمات به شرح زیر می باشد:-مشخص کردن اکوسیستم های مهم در مناطق ساحلی شمال و جنوب کشور -معرفی جلوه های طبیعی و چشم اندازهای جذاب محیطی در مناطق ساحلی شمال و جنوب کشور مجموعه اطلاعات مورد نطر در دو فصل شامل استانهای شمالی و جنوبی کشور تهیه و تنظیم گردیده است که بر اساس مطالب ارایه شده در هر فصل، جداول مورد نیاز جهت تشریح موضوع نیز ارایه گردیده است.ناحیه ساحلی محل پیوند آب و خشکی و فصل مشترک عملکرد دو اکوسیستم با خصوصیات مجزا از یکدیگر است. محیط زیست ساحلی یک سیستم تکامل یافته طبیعی و در برگیرنده پیچیده ترین و در عین حال غنی ترین اکوسیستم های مولد برروی کره زمین می باشد. که این ناحیه، منطقه ای انتقالی و به شدت آسیب پذیر است و از آنجا که پذیرنده آلاینده های خشکی و دریا می باشد، از تجمع آلاینده ها در معرض تهدید دایمی قرار دارد. آلودگی دریاها و تاثیر فعالیت های خشکی که ماحاصل پیامد توسعه اقتصادی- اجتماعی در خط ساحلی و حوضه های آبریز آن می باشد، از مهمترین مسایل در اغلب مناطق دنیاست که به طور مستقیم زیستگاه های ساحلی را تحت تاثیر قرار می دهد.این در حالی است که سواحل از دیرباز نقش غیرقابل جانشینی در اقتصاد و توسعه تمدن ها دارا بوده و بعنوان مدخل ورود به دریا در سراسر جهان منابعی جهت تغذیه، حمل و نقل، دسترسی به انرژی و تفرج برای شمار روزافزون مردم فراهم آورده اند. چنین ویژگی هایی سبب تمرکز انسان و مجموعه خدماتی وابسته به آن در کرانه دریاها گردیده است و توسعه این روند فضای ناحیه ساحلی را متحول ساخته، که به تدریج اشکال طبیعی و زیستگاه های منحصر به فرد آن، جای خود را به فعالیت های بشری می دهند که هر یک به نحوی آلاینده های مختلفی را به ناحیه ساحلی و دریا وارد می کنند. بروز چنین حوادثی باعث گردیده انسان از دیرباز سعی در قانونمند نمودن رابطه فرد با ناحیه ساحلی به منظور حفاظت پایدار از ارزشهای زیست محیطی آن نماید. یکی از اقدامات در خصوص این زمینه برنامه ای بود که در سال 1986 از سوی سازمان بین المللی دریانوردی با طرح شناسایی مناطق اکولوژیک در سواحل آب های آزاد است که در برابر فعالیت های انسانی حساس و آسیب پذیر می باشند و نیاز به حفاظت ویژه دارند. این امر در کنفرانس سران زمین در ریو در سال 1992 مجددا" مورد تاکید قرار گرفت و در ماده 13 از فصل17 دستور کار 21 ریو در بخش حفاظت محیط زیست دریایی در مقابل عملیات کشتیرانی به صراحت مسیله شناسایی مناطق حساس دریایی مطرح و از دولت ها خواسته شد که اقدامات مناسب را در این زمینه به انجام رسانند.