بررسی تاثیر بهینه سازی برنامه ریزی آبیاری در دو روش آبیاری قطره ای سطحی و زیرسطحی بر کمیت و کیفیت توت فرنگی

این پژوهش به منظور ارزیابی کار آیی دو روش آبیاری قطره ای (سطحی و زیرسطحی) بر عملکرد توت فرنگی گلخانه ای طی دو سال انجام شد. در این آزمایش تیمارها شامل دو روش آبیاری قطره ای (سطحی و زیرسطحی با عمق 10 سانتی متر) به عنوان کرت اصلی و سه سطح برنامه ریزی آبیاری با استفاده از تانسیومتر بر اساس مکش 2/0 و 4/0 بار و برنامه ریزی آبیاری تجربی بر اساس نظر بهره بردار به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. مقایسه دو سامانه آبیاری سطحی و زیرسطحی نشان داد نوع سامانه بر عملکرد و اجزای آن اختلاف قابل ملاحظه ای ایجاد نکردند. ولی سامانه آبیاری سطحی به میزان 7/13 درصد آب بیشتری در هر بوته در مقایسه با سامانه آبیاری زیرسطحی مصرف کرد. آبیاری بر اساس مکش 4/0 بار موجب افزایش بهره وری مصرف آب به مقدار 5/22 گرم در لیتر در مقایسه با در مقایسه با آبیاری بر اساس مکش 2/0 بار به مقدار 5/11 گرم در لیتر و نظر بهره بردار 3/5 گرم در لیتر شده است. ضریب یکنواختی توزیع آب (CU1) در دو سامانه ی آبیاری قطره ای سطحی و زیرسطحی به ترتیب 22/91 و 22/84 درصد محاسبه گردید که در گروه عالی و خیلی خوب قرار گرفتند. مقادیر PELQ در آبیاری قطره ای سطحی در آبیاری قطره ای زیرسطحی در گروه متوسط قرار گرفتند. مقادیر AELQ در سامانه سطحی و در سامانه زیرسطحی از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند. برنامه ریزی آبیاری بر اساس مکش 4/0 بار به دلیل بالاتر بودن بهره وری مصرف آب و کاهش حجم آب مصرفی بدون کاهش قابل توجه عملکرد به عنوان مکش بهینه آبیاری در خاک با بافت لومی رسی و برای رقم سلوا و سامانه آبیاری قطره ای سطحی به دلیل مدیریت، کنترل و کارگذاری آسان تر، به عنوان سامانه برتر توصیه می گردد.کلیدواژه ها: آبیاری قطره ای، آبیاری زیرزمینی، مدیریت آبیاری، تانسیومتر