بررسی و تعیین مناسبترین روش استقرار بنه ‭(Pistacia atlantica) ‬به منظور احیای پوشش گیاهی و جنگلکاری در حوزه های آبخیز دارای پراکنش طبیعی استان سمنان

بنه‭(Pistacia atlantica) ‬در پایداری اکوسیستم مناطق خشک و نیمه خشک نقش مهمی دارد. بنابراین جهت تعیین مناسبترین روش استقرار آن در حوزه های آبخیز و مناطق در معرض بیابانی شدن، اجرای این طرح در قالب دو تیمار اصلی کاشت نهال و کاشت بذر پیش بینی شد. هر تیمار اصلی با توجه به دور آبیاری در سال اول به سه سطح (تیمار فرعی) تقسیم گردید. این تیمارها عبارتند از: 1 یک نوبت آبیاری با احداث سطح آبگیر هلالی شکل و با پوشش کاه.2 سه نوبت آبیاری براساس نظر کارشناسی و با توجه به فصل خشک و پراکنش بارش، همراه با احداث سطح آبگیر هلالی شکل و پوشش کاه. 3 پنج دور آبیاری، یک دور بلافاصله بعد از کاشت نهال و چهار دور براساس نظر کارشناسی ، همراه با احداث سطح آبگیر هلالی شکل و پوشش کاه. هر سطح در چهار تکرار و بصورت تصادفی پیاده شد. پارامترهای مورد سنجش نیز عبارتند از: جوانه زنی بذرها، تاریخ چند برگی شدن، میزان رشد ارتفاعی، میزان رشد تاج پوشش، تعیین درصد افت نهال و بذر، شادابی و درصد میزان استقرار نهال و بذر. مدل آماری مورد استفاده، بلوک های کامل تصادفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ‭SAS ‬استفاده شد. برای مقایسه بین گزینه های مختلف اعم از تیمارهای اصلی و فرعی و تکرارها، از آزمون ‭F ‬و برای مقایسه میانگین ها از آزمون های دانکن و ‭LSD ‬استفاده شد. جمع آوری داده ها نیز براساس فصول مختلف و در قالب جداول مورد نظر صورت گرفت. با توجه به اهمیت استفاده از رطوبت حاصل از بارش در مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده از رواناب سطحی جهت استقرار نهال در اولویت قرار داشته و با توجه به وضعیت توپوگرافی و نیز آبراهه های منطقه، محل استقرار نهال ها به گونه ای طراحی شد که حداکثر بهره وری از رواناب ها و سیلاب های احتمالی گیرد. لذا علاوه بر استفاده از مالچ طبیعی و در دسترس(کاه و کلش) سعی شد با احداث هلالی در جهت شیب، رواناب حاصله از بارش به کنار نهال های کاشته شده هدایت شود. بر اساس نتایج به دست آمده استقرار بنه به وسیله کاشت مستقیم بذر در مناطق منتخب امکان پذیر نیست. اما بر اساس نتایج طرح، استقرار نهال بنه همراه با تامین رطوبت مورد نیاز در سال اول امکان پذیر است.