بررسی اثرات سن نشا بر رشد رویشی، عملکرد و برخی صفات ژنوتیپ های پیاز در استان های جنوبی کشور

به منظور تعیین بهترین سن نشا پیاز در سه منطقه میناب (استان هرمزگان)، جیرفت (استان کرمان) و ایرانشهر (استان سیستان و بلوچستان) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار به صورت دوساله اجرا شد. بدین منظور در دو سال آزمایش در مناطق جیرفت و ایرانشهر در تاریخ های 10، 21 و 31 شهریور و 10 مهر بذر ارقام پریماورا، تگزاس ارلی گرانو، وایت گرانو، توده محلی جیرفتی و توده محلی بلوچی در خزانه کشت شدند. با توجه به دمای بالای هوا در میناب بذور در 4 تاریخ 25 شهریور و 5 و 15 و 25 مهر در خزانه کشت شدند و نشاها با سن 40 تا 70 روز به زمین اصلی منتقل شدند. سیستم کشت به صورت نواری و با استفاده از نوار تیپ آبیاری شد. به طور کلی، در ارقام مورد بررسی نشاها با سن 60 و 50 روز (به ترتیب با عملکرد 031/46 و 216/39 تن در هکتار) و در رده بعد نشاها با سن 70 روز (با عملکرد 186/45 تن در هکتار) از قابلیت مناسبی در تولید محصول پیاز برخوردار بودند. با توجه به واکنش متفاوت ارقام به سن نشا، برای ارقام پریماورا و تگزاس ارلی گرانو نشاها با سن 60 و 50 روز و برای ارقام ارلی وایت و محلی جیرفتی و بلوچی نشاها با سن 60 روز توصیه می شود.واژه های کلیدی: ایرانشهر، توده محلی، جیرفت، سوخ، میناب، هیبرید.