راهنمای تغذیه گیاهی انگور

انگور از خانواده Vitaceae بوده و این خانواده دارای 10 جنس مختلف می باشد که تنها جنس vitis از لحاظ تغذیه مهم بوده و دارای دو زیر جنس Muscadinae و Euvitis می باشد. گل آذین انگور از نوع خوشه مرکب بوده که محل آن همیشه مقابل یک برگ می باشد. اهمیت انگورکاری در ایران بیشتر به دلیل نقش و جایگاه جهانی تولید انگور در دنیا است. ایران یازدهمین تولیدکننده انگور و سومین صادرکننده کشمش در جهان می باشد کاشت آن در کشورمان حداقل از 2000 سال قبل از میلاد آغاز شده و مردم از دیرباز با روش های کشت و تولید انگور آشنا هستند به همین دلیل است که امروزه در اکثر نقاط ایران از نواحی سردسیر شمال تا حواشی کویر وهمچنین مناطق جنوب کشت انگور متداول است. حدود 310 هزار هکتار سطح زیر کشت انگوردر ایران است و استان های خراسان، قزوین، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی مهم ترین تولیدکنندگان این محصول هستند. مهمترین ارقام تازه خوری انگور شامل یاقوتی، خلیلی بی دانه سفید و قرمز، عسگری، سفید فخری، سرخ فخری، صاحبی، شیرازی، تبرزه، لعل سفید و قرمز و ... می باشد. انگور از قدیمیترین گیاهان شناخته شده است که به عنوان یکی از منابع مهم غذایی به شمار رفته و در تامین سلامتی انسان نقش بهسزایی دارد. در مورد انگور و خواص طبی و موارد استفاده از آن برای درمان بیماری ها گفته های فراوانی وجود دارد. میوه ی تازه و سایر فرآورده های انگور همواره به عنوان یکی از منابع تامین انرژی و غذای روزانه ی بشر مورد استفاده قرار می گرفته است. قابلیت خشک شدن میوه ی انگور و تولید فرآورده ی کشمش، نگهداری آن را آسان و دسترسی به یک منبع غنی غذایی در فصول مختلف سال را به راحتی فراهم می کند. ارزش این محصول به لحاظ قابلیت مصرف آن به طرق مختلف از جمله تازه خوری و تهیه کشمش، کنستانتره، آبمیوه، فرآورده های تخمیری، مربا، شیره و روغن بذر انگور بسیار زیاد است و از این لحاظ نقش مهمی در اقتصاد کشورهای تولیدکننده آن دارد. علاوه براین، فرآورده های دیگری چون اتانول و آنتوسیانین از انگورتهیه می شود که در بخش صنعتی و پزشکی است. پسمانده ی کارخانه های تولید آب انگور به عنوان خوراک دام مورد استفاده قرار می گیرد