مقایسه عملکرد و تعیین خواص کمی و کیفی پنج ژنوتیپ برتر انبه در بلوچستان

انبهبا نام علمی (Mangifera indica L.) از خانواده Anacardiaceaeاست که در مناطق استوایی، نیمه استوایی و کم ارتفاع قابل کشت و کار می باشد. این محصولیکی از مهم ترین میوه های گرمسیری استکه سابقه کشت طولانی در جنوب بلوچستان دارد. بیشتر باغ های انبه در ایران از طریق کشت بذر ایجاد شده اند که تنوع ژنتیکی وسیعی در باغ ها مشاهده می شود. اکثر درختان دارای میوه با کیفیت پایین بوده و از بازارپسندی خوبی برخوردار نیستند. همچنین تنوع صفات در بین درختان انبه کار مدیریت باغ های انبه را در بلوچستان بسیار مشکل و هزینه های زیادی را به باغداران تحمیل می کند.به منظور معرفی و توصیه مناسب ترین رقم انبه در جنوب استان سیستان و بلوچستان، این پروژه در قالب بلوک های کامل تصادفی با پنج ژنوتیپ برتر انبه استاندر چهار تکرار و پنج تیمارکه هر تیمار آن شامل 3 درخت پیوندی بود، به فاصله 8×8 متر از یکدیگر در ایستگاه تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی باهوکلات کشت و در دو فاز پنج ساله(رویشی و زایشی) هر کدام به مدت 5 سال در منطقه بلوچستان به اجرا درآمد. به همین منظور در طی سال 1385 نهال های بذری انبه به اندازه کافی کشت گردید و در سال 1386 نها ل ها با ژنوتیپ های مشخص شده برتر پیوند شده و پس از آن به زمین اصلی منتقل شدند.مقایسه میانگین داده ها با آزمون چند دامنه ای دانکن انجام و مشخص گردید که بین ارتفاع درختان در ژنوتیپ های مختلف در سطح یک درصد اختلاف معنی داری وجود نداشت اما در زمینه صفت قطر شاخساره در بین ژنوتیپ های مختلف در سطح یک درصد اختلاف معنی دار بود. ژنوتیپ شماره هشت با 360 سانتی متر بیشترین قطر شاخساره را داشت در صورتی که ژنوتیپ های شماره 59 و 27 با قطر شاخساره 263 و 238 سانتی متر به ترتیب دارای کمترین قطر شاخساره بودند. واژه های کلیدی:انبه،ژنوتیپ برتر، خواص کمی و کیفی