بررسی اصول طراحی فضای سبز شهری و صنایع ( مطالعه موردی : شهرستان اهواز )

فضای سبز شهری عبارت از، فضایی که نشان دهنده ی بخش حیاتی و ساخت مورفولوژیک شهر باشد . تحقیقات بسیاری در زمینه ی اثرات فضای سبز بر محیط زیست و نحوه عملکرد آن صورت پذیرفته است اما امروزه از مهمترین مسائلی که باید مد نظر قرار گیرد این است که توجه به حداکثر کاربری فضای سبز بدلیل تراکم ساخت و سازهای شهری در حداقل مکان صورت پذیرد . هر منطقه با توجه به خصوصیات اقلیمی و بیوکلیمایی و آلودگی حاصل از منابع طبیعی و انسان ساز، نیازمند انتخاب گونه های مناسب و سازگار و طراحی مرتبط با آن است . چگونگی بکارگیری اصول و مفاهیم بنیادی طراحی فضای سبز در نقاط مختلف شهر مثل شهرک های مسکونی، شهرک های صنعتی، تقاطع ها و میدان ها و … لازم و انکار ناپذیر است . شهر اهواز بدلیل قرارگیری در موقعیت اقلیمی و بیوکلیمایی خـاص خـود و بـا توجـه بـه صـنعتی بـودن آن و همچنـین گسترش افقی این شهر در سالهای اخیر که موجب شده، صنایعی که قبلاً خارج از محدوده شـهر قـرار داشـتند اینـک در اطراف منازل مسکونی قرار گیرند و نیز بدلیل قرار گرفتن این شهر در مسیر بادهای پنج گانه که از جهت های مختلف در طول سال می وزد، نیازمند توجه جدی در این زمینه است . نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد کمبودها و کوتاهی های زیادی از لحاظ توسعه و طراحی فضای سـبز، چـه در بخش صنایع و چه در بخش شهری به چشم می خورد مانند : عدم توجه بـه کـاربرد مهندسـی گیاهـان، عـدم توجـه بـه مسائلی از قبیل محاسبه سطح مناسب فضای سبز و پراکنش متعادل آن در شهر، عدم توجه به اصـول زیبـایی شناسـی، بکارگیری کارشناسان و … نمونه هایی از آن است . از جملـه پیشـنهاداتی کـه در ایـن زمینـه ارائـه شـده اسـت : ایجـاد کمیته های توسعه ی فضای سبز - اختصاص بخشی از درآمد کارخانجات تولید کننده آلودگی برای توسـعه فضـای سـبز ( طبق استاندارد ) و ...