تاثیردرمان شناختی رفتاری بر که علائم اضطراب (حالت و صفت) دانش آموزان متوسطه دوم پسر مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر همدان

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمن و مزمن با علتی ناشناخته است و شایع ترین بیماری التهابی روماتیسمی می باشد. به طور کلی شیوع آرتریت روماتوئید در زنان نسبت به مردان دو تا چهار برابر بیشتر است. بیماری آرتریت روماتوئید پیامدهای جسمانی ـ روانی و اجتماعی بسیاری برای بیماران دارد. تأثیر قابل ملاحظه ای بر روی کیفیت زندگی بیماران مبتلا دارد. هدف این پژوهش تعیین میزان تأثیر درمان های شناختی ـ رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش علائم اضطراب (صفت و حالت) دانش آموزان پسر متوسطه دوم مبتلا به آرتریت روماتوئید بوده است. این پژوهش به روش نیمه آزمایش با پیش آزمون، پس آزمون انجام شده است. نمونه شامل 30 دانش آموز با تشخیص آرتریت روماتوئید بود که به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. همه افراد پرسشنامه اضطراب صفت ـ حالت اشپیلبرگر قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. درمان شناختی رفتاری طی هشت جلسه و ساعته به ساختار بر روی گروه آزمایش انجام شد. و در این فاصله، هر دو گروه، درمان های معمول پزشکی را نیز دریافت کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از اثربخشی درمان با رویکرد شناختی ـ رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش میزان اضطراب (صفت ـ حالت) دانش آموزان متوسطه دوم مبتلا به آتریت روماتوئید بوده است. P‹0/0001 و می تواند به عنوان یک درمان الحاقی در کنار درمان های استاندارد آتریت روماتوئید در زمینه کاهش اضطراب (صفت ـ حالت) در این بیماران موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

آرتریت روماتوئید ، اضطراب (صفت- حالت) ، درمان شناختی - رفتاری