تاثیر تعامل طبیعت با فضا در معماری بیوفیلیک

گسست از طبیعت و نظام هاي طبیعی در جریان زیست روزمره ي انسان شهرنشین یکی از دغدغه هاي مهم دوران معاصر تلقی می شود .فضاهاي معماري و شهري، می بایست عرصه اي بی بدیل براي تماس بی واسطه با دنیاي طبیعی باشند، دنیایی که در بستر طبیعت بکر زاده می شود و مجموعه اي از عوامل و فرآیندهاي طبیعی را دربرمی گیرد؛ اما متاسفانه دنیاي کنونی، به علت دوري از اکوسیستم و فرآیندهاي طبیعی، پیامدهایی جز مشکلات متعدد زیست محیطی، فضاي شهري بی روح و حضور معماري هایی که با نیازهاي طبیعی انسان هیچ انطباقی ندارند را براي انسان ها درپی داشته است . توجه به مسکن نه فقط به عنوان یک سرپناه، بلکهبه عنوان فضایی که بتواند شرایط لازم را براي رشد فردي هر یک از افراد خانواده فراهم آورد و همچنین نیازهاي روحی و روانی آنان را مرتفع سازد حائز اهمیت است .یکی از راهکارهاي ارتقاي کیفیت محیط هاي مسکونی عصر حاضر بهره گیري از معماري هایی نوینی چون اکولوژیک و بیوفیلیک می باشد؛ این معماري ها به جهت پیوند و ارتباطی که با طبیعت دارند، می توانند پاسخگوي نیازهاي روحی و روانی انسان معاصر باشند و تا انداز هاي شرایط مطلوب و مناسب را براي زندگی متقاضیان مسکن فراهم سازند. روش مورد استفاده در این پژوهش بر حسب هدف، روش تحقیق کاربردي و شیوه ي مطالعه بر حسب روش و ماهیت، تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد و گردآوري اطلاعات آن بر مبناي مطالعه منابع کتابخانه اي و تحلیل محتوایی آ نها بوده است .نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که با بومی سازي اصول جهانی معماري اکولوژیک و بیوفیلیک بر اساس مولفه هاي کیفی مسکن در ایران و بکارگیري این اصول بومی در روند طراحی و اجراي مجتمع هاي مسکونی داخلی می توان وضعیت کیفی آنها را ارتقا بخشید و شرایط مناسب و مطلوب تري را براي ساکنین این مجتمع ها فراهم ساخت.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، فضای آرامش بخش ، روان بخشی طبیعت ، فضای سبز انسان ساخت ، بیوفیلیک