بررسی تاثیر رویکرد اثرسازانه بر عملکرد واحد های اتکائی (شرکت های بیمه منتخب در ایران)

ساراسواتی برای تفکر کارآفرینانه به دو منطق اشاره کرد؛ منطق اثرسازی که اغلب در شرایط بی اطمینانیمطرح است و فرایند حل مسئله در شرایطی صورت می گیرد که آینده قابل پیش بینی نیست و تصمیم گیرندگانبا توجه به ابزارهای در اختیار، به شکل دهی یا کنترل خروجی اقدام می کنند. در مقابل، منطق علیت است که اغلببرای تصمیم گیری در شرایطی استفاده می شود که بی اطمینانی وجود ندارد یا پایین است. هدف از پژوهش حاضرنیز بررسی تاثیر رویکرد اثرسازانه بر عملکرد واحد های اتکائیمی باشد .واحد های اتکائی با هدف افزایش ظرفیتشرکت های بیمه اقدام به سرمایه گذاری و پذیرش ریسک های پرخطر شرکت های بیمه می کنند. با وجود نقشمهم اتکائی در بازارهای بیمه برای پذیرش ریسک های جدید و سرمایه های سنگین ، کثرت وقوع ریسک هایفاجعه آمیز و تشابه شرایط و نقش تصمیم گیری مدیران اتکائی و کارآفرینان، هنوز پژوهشی در این راستا صورتنگرفته است. بدین منظور با انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته و روش تحلیلی تمپلیت با تمامی مدیران اتکائی درواحد های قبولی اتکائی در ایران، به بررسی این موضوع پرداختیم. نتایج پژوهش نشان می دهد که رویکرد اثرسازانهو علیت هردو در شیوه تصمیم گیری مدیران اتکائی به چشم می خورد. اما تاثیر رویکرد اثرسازانه بر عملکرد واحدهایاتکائی به درجه ریسک پیشنهادی وابسته است.به این معناست که مدیران اتکائی موفق در مواجه با طرح های ریسکیاز علیت و در طرحهای با درجه عدم قطعیت از اثرسازانه در تصمیمات خود بهره برده اند.

کلیدواژه ها:

رویکرد اثرسازانه و علیت ، عدم قطعیت ، بیمه اتکائی ، عملکرد واحد های اتکائ