سبک شناسی قصیدۀ پایداری «النسر»، سرودۀ عمر ابوریشه∗ (علمی- پژوهشی)

این نوشتار، جستاری است در بررسی «قصیدۀ النسر» عمر ابوریشه، شاعر معاصر سوریه که قلبش سرشار از مهر نسبت به وطن بود. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که شاعر برای بیان افکار خود از قابلیت های زبانی، به چه سان استفاده کرده است؟ به نظر می رسد ابوریشه تلاش کرده برای اثرگذاری بر مخاطب، عنصرتـصویر آفرینی و موسیقی کلمات و حروف را به خدمت گیرد؛ از این رو، همۀ اجزای این قصیده، در راستای هدف شاعر؛ یعنی بسیجِ مخاطب برای انقلاب و شورش علیه ستمکاران و متجاوزان، به کار گرفته شده و عاطفۀ شاعر که در بیت بیت قصیده موج می زند، مخاطب را همراه شاعرِ خشمگین و متحسر، در نهایت، آرام و راضی می کند. در این مقاله به روش تحلیلی- توصیفی، به بررسی جنبه های مختلف سبک شناسی این قصیده در سه سطح ذیل پرداخته ایم: الف) سطح زبانی که به تحلیل سطح آوایی اختـصاص دارد. ب) سطح ادبی که شامل استعاره، سمبل و کنایه است. ج) سطح فکری که مهمترین افکار شاعر در قصیده را تبیین نموده است. نتیجه اینکه همۀ قابلیت های موجود در زبان؛ چون آوا، موسیقی، تصویر، تکرار، نماد و رمز و... بــه شکلی هنری و زیبا برای تحریض مردم در برابر استعمار و دشمن به کار رفته است.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، عمر ابوریشه ، قصیدۀ النسر ، ادبیات پایداری