ارزیابی کیفیت فیزیکی و شیمیایی منابع آب زیرزمینی شهرستان‌های خواف، تایباد و رشتخوار طی سال‌های 1394-1384

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 320

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPMH-5-1_005

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1399

چکیده مقاله:

چکیده هدف: پارامترهای فیزیکی و شیمیایی مختلفی می‌تواند بر کیفیت آب تاثیرگذار باشد. به همین منظور این پژوهش با هدف پایش کیفی پارامترهای شیمیایی و فیزیکی منابع آب زیرزمینی سه شهرستان در استان خراسان رضوی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی در بازه زمانی 1394-1384، تعداد 627 نمونه از منابع چاه آبی شهرستان‌های خواف، تایباد و رشتخوار براساس روش استاندارد متد برای آزمایشات آب و فاضلاب برداشت و 12 پارامتر شامل هدایت الکتریکی، کربنات، pH، بی‌کربنات، سولفات، کلرور، منیزیم، کلسیم، سدیم، پتاسیم، کل جامدات محلول و سختی کل طبق روش‌های استاندارد بررسی شدند. داده‌ها با نرم‌افزارهای Excel وSPSS  تجزیه و تحلیل و کیفیت آب با استانداردهای ملی و رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت مقایسه شدند. نتایج: یافته نشان می‌دهد پارامترهای منیزیم، کلسیم، سدیم، پتاسیم و pH برای هر سه شهرستان‌ در محدوده استاندارد بود، میانگین داده‌های شهرستان‌های تایباد، خواف و رشتخوار برای پارامتر هدایت الکتریکی به ترتیب 4229، 1724و 2918 میکروموس بر سانتی‌متر، کل جامدات محلول 2664، 1086و 1838 میلی‌گرم در لیتر، کلرور 807، 240و 578 میلی‌گرم در لیتر بود. بنابراین مقدار پارامترهای مدنظر در آب شهرستان‌های تایباد و رشتخوار بیشتر از حد استاندارد بود. میانگین مقدار سختی در منابع آب شهرستان‌های مورد مطالعه به ترتیب 594، 285و 362 میلی‌گرم در لیتر کربنات‌کلسیم بود. براساس نتایج آب شهرستان‌های تایباد و رشتخوار در محدوده آب‌های خیلی سخت و منابع آبی شهر خواف جزء آب‌های سخت تقسیم‌بندی شد. نتیجه‌گیری: اکثر پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب شهرستان خواف در محدوده استاندارد ملی بوده، اما شهرستان‌های تایباد و رشتخوار از نظر برخی از پارامترها فراتر از محدوده استاندارد است.  

کلیدواژه ها:

نویسندگان

ضحی حیدری نژاد

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

محسن حیدری

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران.

حامد سلیمانی

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

حسین نجفی صالح

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران