بررسی رابطه بین طرحواره‌های ناسازگاری اولیه و فرسودگی شغلی در پرسنل دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی یزد

مقدمه: یکی از چالش برانگیزترین مفاهیم در حوزه شغلی/ سازمانی و پایه‌ی بسیاری از سیاست‌ها برای افزایش بهره‌وری و کارایی سازمان، افزایش رضایت شغلی و کاهش فرسودگی شغلی می‌باشد. با توجه به اینکه یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده فرسودگی شغلی صفات شخصیتی می‌باشد و طرحواره‌ها به عنوان صفات شخصیتی مطرح شده در روانشناسی تحولی شخصیت، نقش بسزایی را ایفا می‌کنند این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین طرحواره‌های ناسازگاری اولیه و فرسودگی شغلی انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 220 نفر از پرسنل دانشکده بهداشت یزد انجام گردید. نمونه‌ها به روش تصادفی ساده انتخاب و داده‌ها با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و فرم کوتاه پرسشنامه طرح‌واره ناسازگاری یانگ جمع‌آوری گردید. جهت آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار SPSS20 و شاخص‌های گرایش مرکزی و جهت آزمون فرضیات از ضریب همبستگی Person استفاده شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بین اکثر طرحواره‌های ناسازگار اولیه و دو خرده مقیاس فرسودگی شغلی (خستگی عاطفی و مسخ شخصیت) رابطه منفی ولی معنی دار وجود دارد بنابراین با افزایش نمره طرحواره‌ها، خستگی عاطفی و مسخ شخصیت افزایش پیدا می‌کنند. همچنین نتایج مطالعه نشان می‌دهد که بین نمره طرح‌واره رها شدگی/ بی‌ثباتی و عملکرد فردی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت (206/0r=، 038/0=P-value). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه می توان گفت که بعضی از حوزه‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه باعث بروز تنش در پرسنل دانشکده و تکرار این تنش‌ها باعث بروز فرسودگی شغلی می‌گردد. بنابراین شناخت این حوزه‌ها و برنامه‌ریزی جهت پیشگیری و کنترل آن‌‌ها در جهت ارتقای بهره‌وری سازمانی یکی از مسائل کاربردی در حوزه پژوهش‌های شغلی و صنعتی است.    

کلیدواژه ها:

Primary incompatibility schema ، Occupational burnout ، School of Health ، طرحواره ناسازگاری اولیه ، فرسودگی شغلی ، دانشکده بهداشت