تأثیر آموزش برنامه‌ریزی‌شده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون: یک مطالعۀ کارآزمایی بالینی

مقدمه: پرفشاری خون یکی از بیماری‌های شایع، مزمن و عودکننده است و در سراسر دنیا از نظر درمانی پراهمیت محسوب می‌شود. از‌این‌رو آموزش به بیمار پرفشاری خون، بسیار مهم است که هدف از این مطالعه تأثیر آموزش برنامه‌ریزی‌شده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون است. روش کار: این مطالعۀ کارآزمایی بالینی بر ۱۴۰ بیمار مبتلا به پرفشاری خون مراجعه‌کننده به درمانگاه قلب و عروق بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. آموزش بیماران در قالب ۳ جلسۀ آموزشی، به‌صورت هر هفته پشت سر هم برگزار شد. ۴ هفته و ۸ هفته بعد از اتمام مداخله از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌ها به‌وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۱۶ تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: هر دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک همگن بودند و تفاوت آماری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نمرۀ خودکارآمدی هر دو گروه قبل از ورود به مطالعه، تفاوت آماری با هم نداشتند (۰/۰۵خودکارآمدی دو گروه قبل از مداخله ، با ۴ هفته و ۸ هفته بعد از  مداخله، تفاوت آماری مشاهده  شد (۰/۰۰۱>P).  نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به نظر می‌رسد آموزش به بیماران پرفشاری خون می‌تواند به‌عنوان یک روش کم‌هزینه و مؤثر باعث افزایش خودکارآمدی شود.  

کلیدواژه ها:

Planned Education ، Hypertension ، Self-Efficacy ، آموزش برنامه‌ریزی شده ، بیماری پرفشاری خون ، خودکارآمدی