بررسی و نقد سبک تربیتی مقتدرانه

هدف اصلی این پژوهش بررسی و نقد سبک تربیتی مقتدرانه می باشد. سبک تربیتی مقتدرانه ترکیبی از کنترل، حمایت، علاقه مندی منطقی و اعمال قوانین ثابت همراه با نشان دادن پذیرش میباشد که با کنترل و پاسخ دهی بالا مشخص شده و دارای سه بعد یا مولفۀ ارتباطی)حمایتگر یا پذیرا(، نظم)کنترل( و خودمختاری)مشارکت آزادانه( است. روش پژوهش: روش این پژوهش تحلیلی استنتاجی است. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که سبک مقتدرانه، سبب بروز اختلال پیش فعالی و نقص توجه و اختلال اضطراب جدایی درفرزندان شده و والدینی که از سبک مقتدرانه استفاده می کنند، فرزندانشان یادگیری را ذاتی و سریع و ثابت نمی دانند. استفاده از این سبک توسط والدین، سبب بروز خشم و پرخاشگری کلامی و ایجاد خصومت در فرزندان شده و میزان سازگاری اجتماعی فرزندان این نوع خانوادهها به نسبت خانواده های دیگر، کمتر است؛ چرا که والدین، بخصوص مادران، بیشتر وقت خود را صرف کارهای مربوط به خانه داری میکنند و فرزندانشان مهارت اجتماعی کمتری دارند. نتیجه گیری: استفاده از این سبک اغلب، رفتارهای غیراجتماعی، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی را به همراه داشته و فرزندان، اعتماد به نفس کافی ندارند و استقلال خود را از دست می دهند. همچنین هر چه استفاده از شیوه های کنترل و انضباطی والدین)بویژه در سبک مقتدرانه( بیشتر باشد، بروز بیش فعالی و اختلال کردار در فرزندان بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

نقد ، سبک تربیتی ، مقتدرانه