بررسی امکان باززایی ارقام سیب‌زمینی در شرایط درون شیشه‌ای تحت ترکیبات هورمونی مختلف

پیشینه مطالعه و هدف: تراکم تراریزش کم و ظهور تنوع بالای سوما کلونال (soma clonal) از معایب کشت درون شیشه‌ای سیب‌زمینی (Solanum tuberosum L.) تلقی می‌شود. در این پژوهش، دو نوع هورمون گیاهیِ اکسین (NAA, 2, 4-D) و سیتوکینین (BAP, ZR) با غلظت‌هایی خاص بصورت ترکیبی برای دستیابی به یک پروتکل باززایی کارا برای سه ژنوتیپ سیب زمینی وتراز (Vetraz)، اسکارب (Scarb) و ادیسای (Odyssey) استفاده شد. روش مطالعه: ریزنمونه‌ها بر روی محیط کشت MS با ترکیبات هورمونی 1 میلی‌گرم در لیتر BAP و 1/0 میلی‌گرم در لیتر NAA، 2 میلی‌گرم در لیتر BAP و 2/0 میلی‌گرم در لیتر NAA و 3 میلی‌گرم در لیتر BAP و 3/0 میلی‌گرم در لیتر 2.4-D، 1 میلی‌گرم در لیتر ZR و 1/0 میلی‌گرم در لیتر NAA، 2 میلی‌گرم در لیتر BAP و 2/0 میلی‌گرم در لیتر NAA و 3 میلی‌گرم در لیتر BAP و 3/0 میلی‌گرم در لیتر NAA قرار داده شد. نتایج: بیشترین درصد و تعداد ریشه‌زایی و باززایی شاخساره در محیط حاوی 3/0 میلی‌گرم در لیترNAA  و 2.4-D و 3 میلی‌گرم در لیتر BAP و ZR به ترتیب، رخ داد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه سه ژنوتیپ سیب زمینی از لحاظ آماری در ظرفیت باززایی برگ‌هایشان متفاوت بودند. ژنوتیپ ادیسای (Odyssey) پاسخ ضعیفی به باززایی برگ نشان داد.

کلیدواژه ها:

سیب‌زمینی ، باززایی ، هورمون‌ها و تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی ، کارایی باززایی