بهینه سازی زاویه میخ‏ها در شیروانی‏های پایدارسازی‏شده با روش میخ‏ گذاری

روش میخ‏گذاری یکی از روش‎های رایج برای پایدارسازی دیواره‏های گود است که در سال‎های اخیر مورد توجه بوده است. مطالعات متنوعی برای بهینه‎سازی آرایش، طول و زاویه میخ‏ها در طرح میخ‏گذاری انجام شده است. زاویه میخ یکی از متغیرهای بهینه‏سازی مهم بوده که در مطالعات گذشته در نظر گرفته شده است. بعنوان یک قید در بهینه‏سازی، در مطالعات پیشین‏ فرض شده است که زوایای تمامی ردیف‏های میخ در عمق‏ دیواره گود باید مساوی باشند. برعکس، مطالعه حاضر فرض می‏کند که این زوایا می‏توانند در عمق متفاوت باشند؛ بعبارت دیگر، زاویه میخ هر ردیف از میخ‏ها یک پارامتر بهینه‏سازی مستقل است. مطالعه حاضر بهینه‏سازی میخ‏ها را با دو رویکرد انجام می‏دهد. در رویکرد اول، نسبت طول بیشینه میخ‏ها به ارتفاع دیوار بدون قید است اما در رویکرد دوم، این نسبت به مقداری که در راهنمای FHWA پیشنهاد شده است، محدود می‏گردد. نتایج مطالعه حاضر نشان می‏دهد که زوایای بهینه برای دو رویکرد در نظر گرفته شده متفاوت هستند. در رویکرد اول، زوایای بهینه برای تمامی ردیف‏های میخ ثابت و برابر 5 درجه است؛ اما در رویکرد دوم، زوایای بهینه برای هر ردیف از میخ‏ها متفاوت است به‏طوری که از بالاترین ردیف به پایین‏ترین ردیف کاهش می‏یابد.

کلیدواژه ها:

گودبرداری ، میخ‎گذاری ، زاویه میخ‎ها ، بهینه‎سازی ، الگوریتم ژنتیک