ارزیابی عملکرد زیست‌توده و شاخص‌های کارایی نیتروژن و فسفر خرفه (Portulaca oleracea L.) تحت تأثیر کودهای آلی، شیمیایی و زیستی
محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای زراعی ایران، دوره: 18، شماره: 3
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 284
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFCR-18-3_005
تاریخ نمایه سازی: 22 اسفند 1399
چکیده مقاله:
به‌منظور بررسی اثر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه خرفه، آزمایشی در سال‌های زراعی 94-1393 و 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بیرجند به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش بر اساس ترکیبی از چهار منبع تأمین‌کننده نیتروژن شامل: کود گاوی، ورمی‌کمپوست، کود شیمیایی (NPK) و شاهد (بدون اعمال هیچ‌گونه کودی) و نیز چهار نوع کود زیستی شامل: نیتروکسین (شامل ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، میکوریزا Glomus intraradices))، بیوسولفور (شامل تیوباسیلوس) و شاهد (بدون هیچ‌گونه کودی) بودند. نتایج دو ساله برهمکنش منابع کودی نیتروژن و کود زیستی نشان داد که در تیمار کود شیمیایی (NPK) مصرف نیتروکسین موجب افزایش عملکرد زیست‌توده (6/45 درصد)، کارایی زراعی نیتروژن زیست‌توده (52 درصد)، فسفر زیست‌توده (2 برابر)، محتوای فسفر زیست‌توده (8/2 برابر) و مصرف بیوسولفور موجب افزایش نیتروژن زیست‌توده (9/52 درصد)، محتوای نیتروژن زیست‌توده (2 برابر)، کارایی جذب نیتروژن (1/2 برابر) نسبت به شاهد (عدم مصرف هیچ کودی) شد. در تیمار کود گاوی مصرف نیتروکسین موجب افزایش کارایی فیزیولوژیک زیست‌توده (8 درصد) و در تیمار عدم مصرف کود آلی و شیمیایی استفاده از نیتروکسین موجب افزایش کارایی جذب فسفر (4/22 درصد) و استفاده از میکوریزا و بیوسولفور (به‌ترتیب 9/29 و 4/21 درصد) موجب افزایش کارایی فیزیولوژیک فسفر زیست‌توده نسبت به شاهد (عدم مصرف هیچ کودی) شد. همچنین مصرف منابع کودی نیتروژن موجب کاهش کارایی زراعی فسفر زیست‌توده نسبت به شاهد شد. بر اساس نتایج این آزمایش، جهت دستیابی به حداکثر عملکرد زیست‌توده و با در نظر گرفتن حداکثر کارایی مصرف فسفر و نیتروژن زیست‌توده استفاده از تیمار کود شیمیایی (NPK) و نیتروکسین در منطقه بیرجند توصیه می‌شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حامد جوادی
گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
پرویز رضوانی مقدم
گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد حسن راشد محصل
گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد جواد ثقه الاسلامی
گروه کشاورزی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :