بررسی رابطه بین سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی کاری با کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب‌رجوع (نمونه موردی: کوپ‌های انتظامی شهر شیراز)

زمینه و هدف: پاسخ‌گویی، مسئله‌ای مهم و چالش‌آور در نظام‌های اداری و سیاسی بیشتر کشورها بوده و هست. این مقوله به‌عنوان یکی از موضوعات مطرح در سازمان‌های امروزی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده و واکاوی این مفهوم، نیازمند شناسایی عوامل مرتبط با سازمان است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی کاری با کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب‌رجوع در کوپ‌های انتظامی استان فارس انجام شد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان کوپ‌های انتظامی شهر شیراز بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌بندی با تسهیم متناسب تعداد 292 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه «کیفیت پاسخ‌گویی»، «کیفیت زندگی کاری» و «سرمایه روان‌شناختی» بود که روایی و پایایی آن‌ها به ترتیب 952/0 و 953/0 و 957/0 است. یافته‌ها و نتایج: نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که بین مولفه‌های سرمایه روان‌شناختی و مولفه‌های کیفیت زندگی کاری با کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب رجوع رابطه‌ای معنادار وجود دارد؛ به عبارتی هرچه سرمایه روان‌شناختی و کیفیت زندگی کاری بهبود یابد به همان میزان پاسخ‌گویی به ارباب رجوع از کیفیت بهتری برخوردار خواهد بود. با توجه به همبستگی بین مولفه‌های سرمایه روان‌شناختی و کیفیت پاسخ‌گویی به ارباب‌رجوع و با اذعان به آموزش‌پذیربودن سرمایه روان‌شناختی، می‌توان آن را در دوره‌های مختلف آموزشی در بین کارکنان لحاظ کرد و از منافع مادی و معنوی آن بهره‌مند شد. همچنین لازم است برای به‌وجود آمدن احساس امنیت و آرامش روحی- روانی (به‌عنوان یکی از مولفه‌های کیفیت زندگی کاری) در کارکنان محیط را به‌دور از تشویش و نگرانی عوامل استرس‌زا نگه‌داشته شود؛ زمانی که بهداشت روانی کارکنان مطمح نظر واقع شود، مسئولیت کارکنان در قبال ارباب‌رجوع نیز افزایش می‌یابد.

کلیدواژه ها:

کوپ‌های انتظامی ، کیفیت پاسخ‌گویی ، ارباب‌رجوع ، سرمایه روان‌شناختی ، کیفیت زندگی کاری