بررسی تاثیر اجزا طرح اختلاط شامل میکروسیلیس و مواد روان کننده در میزان نفوذ یون کلر و ارائه مدلی جهت پیش بینی انتشار آن در بتن با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در بررسی پایایی سازه های بتنی بویژه سازه های در معرض آبهای شور و حاوی کلر بالا نظیر مخازن نگهداری آب، دیواره های آب بند، سدها و... علاوه بر مسئله آب بندی و کنترل تراوش، مسئله محافظت سازه در برابر نفوذ یون کلر از مسائل حائز اهمیت می باشد. استفاده از طرح اختلاط هایی شامل شش جزء یعنی آب، سیمان،سنگدانه های درشت، ریزدانه ها، مواد روان ساز و میکروسیلیس در طرح اختلاط اینچنین سازه هایی معمول می باشد. سوالات تحقیق: در این مقاله در مرحله اول سعی داشته ایم میزان تاثیر هر یک از اجزا طرح اختلاط های شش جزئی را در میزان نفوذ یون کلر مورد بررسی قرار دهیم و در مرحله بعدی مدلی جهت پیش بینی میزان نفوذ یون کلر ارائه نماییم. روش تحقیق: جهت رسیدن به اهداف تحقیق از نتایج اندازه گیری مقاومت 42 روزه بتن در یرابر یون کلر در 36 طرح اختلاط استفاده گردید. نتیجه گیری: نتایج حاصل از بررسی نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که با افزایش درصد آب طرح اختلاط ها و نیز میزان نسبت آب به سیمان، میزان نفوذ یون کلر افزایش یافته در حالی که تغییرات درصد سیمان در طرح اختلاط های مذکور تاثیر چندانی در میزان نفوذ یون کلر نداشته است، افزایش میزان سنگدانه ها موجب افزایش و افزایش درصد مواد روان کننده موجب کاهش نفوذ یون کلر در نمونه های بتنی شده است. شاید مهمترین اثر، مربوط به میکرو سیلیس بوده است که افزابش درصد میکروسیلیس موجب کاهش شدید میزان نفوذ یون کلر گردیده است. همچنین بررسی نتایج مقادیر اسلامپ و مقاومت فشاری نشان می دهد که افزایش مقدار اسلامپ موجب افزایش و افزایش مقدار مقاومت فشاری نمونه های بتنی موجب کاهش نفوذ یون کلر گردیده است. به منظور ارائه مدلی جهت پیش بینی میزان نفوذ یون کلر از چند جمله ای های اشمیتScheffe) استفاده گردیده است که در بدست آوردن ضرایب این چند جمله ای های از الگوریتم ژنتیک استفاده نموده ایم

کلیدواژه ها:

نفوذ یون کلر ، طرح اختلاط شش جزئی ، میکروسیلس ، الگوریتم ژنتیک