بررسی شاخص های خورندگی و رسوبگذاری آب شرب تصفیه خانه پردیس

تعیین شاخص های خورندگی آب یکی از راهبردهای موثر در مدیریت منابع آب شرب می باشد. خورندگی آب می تواند باعث آسیب های اقتصادی، کاهش عمر مفید تاسیسات آبرسانی و بیماری در مصرف کنندگان گردد. هدف این مطالعه بررسی ویژگی های کیفیت شیمیایی و تعیین پتانسیل خورندگی شبکه آب آشامیدنی شهر پردیس است، به همین منظور طی یکسال از پنج چاه فلمن اطراف رودخانه جاجرود و مخزن مربوط به آبگیر سد لتیان نمونه برداری انجام گردید. سپس بر اساس مقادیر پارامترهای کیفی نمونه های آب pH ، کل جامدات محلول، سختی های دائم، موقت و کل، همچنین قلیا ئیت و آنیون های آب، پتانسیل خورندگی آب با محاسبه شاخص های لانژلیه، را یزنر، خورندگی، پورکور یوس و لارسون مشخص شد. آزمایشات بر اساس روش های مندرج در کتاب استاندارد روش های آزما یش آب و فاضلاب انجام گردید. طبق نتایج بدست آمده، آب ورودی به تصفیه خانه بر اساس پارامترهای لانژلیه، پوکور یوس اندکی خورنده است در حالیکه آب خروجی تصفیه خانه پردیس بر اساس شاخص خورندگی، لارسون و پوکوری وس رسوب گذار بوده و شاخص ها ی را نیزنر و لانژلیه نشان دهنده خورنده بودن آب است. در کل کیفیت آب ورودی متمایل به خورندگی بوده و توصیه می شود خطوط انتقال و توز یع آب از جنس مقاوم انتخاب شود یا اقداماتی همچون پوشش دیواره داخلی لوله یا اصلاح کیفیت آب انجام گیرد. این در حالیست که آب خروج ی از تصفیه خانه کمی رسوب گذار بوده و کیفیت مطلوبی دارد.

کلیدواژه ها:

خورندگی ، رسوب گذاری ، پارامترهای کیفی ، آب آشامیدنی