رویکرد شاعران معاصر پارسی و عربی به تراژدی پاتریس لومومبا

واژه ظلم، مفاهیمی همچون منجی، قهرمان و ستم­ستیزی را تداعی می­کند؛ در همین راستا و حدود شصت سال پیش، ظلم استعمارگران بلژیکی و آمریکایی با حمایت عناصر خودفروخته داخلی در کشور کنگو، ذهن مردم این سرزمین را به جستجوی راهی برای رهایی سوق می­داد تا آنکه «پاتریس لومومبا» این انتظار را به­پایان رساند. پژوهش حاضر، به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و بر آن بوده است تا برپایه مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی و با بررسی تاثیرات متقابل دو­ فرهنگ پارسی و عربی و نیز نگاه ادیبانه شاعران این دو ­زبان به حماسه این قهرمان، رخدادهای سیاسی زندگی لومومبا و سرنوشت مردم کنگو را بکاود. از رهگذر این مقایسه، نتایج زیر به­دست آمد: الف: در شعر شاعران پارسی با محوریت پاتریس لومومبا، بعد عقلی بر بعد احساسی غلبه دارد درحالی که در شعر عربی، عکس این حالت صادق است. ب: واکنش به انقلاب لومومبا در شعر پارسی و عربی دو شکل مختلف دارد؛ به این قرار که بیشتر شاعران عرب به انقلاب­هایی همچون انقلاب لومومبا امیدوار بوده و معتقدند فردایی روشن در انتظار انقلابیون است؛ حالآنکه در شعر پارسی، شاعران به فرجام انقلاب­هایی همانند انقلاب لومومبا چندان خوش­بین نیستند و از سرکوب انقلابیون و بدترشدن اوضاع بیم دارند. ج: شاعران برای توصیف لومومبا از نمادهایی همچون شمشیر، عقاب و ستاره راهنما بهره بردهاند.  

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، آزادی­خواهی ، انقلاب کنگو ، پاتریس لومومب