تصمیمپذیری سیستمهای هوشمند
محل انتشار: فصلنامه حکمت و فلسفه، دوره: 4، شماره: 13
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 224
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WPH-4-13_002
تاریخ نمایه سازی: 13 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
الگوسازی از ذهن و ارائه مدلی که قابلیتهای پیچیده ذهن را داشته باشد یکی از افقهای توانمندی بشر است. اگرچه عمده تلاشها در این زمینه بیشتر از نیم قرن سابقه ندارد و با دستاوردهای مسحورکننده خود یکی از پدیدههای شگفتیساز شده است، اما هر چه این رویا رنگ واقعیت بیشتری بهخود میگیرد مشکلات بزرگتری را بر سر راه نظریهپردازان هوش مصنوعی قرار میدهد. دو مسئله عمدهای که در این زمینه در مقاله حاضر بررسی خواهد شد عبارتاند از: الفـ آیا سیستمهای هوشمند قادر خواهند بود هر مسئلهای را حل کنند؟؛ بـ آیا میتوان رابطهای میان این مسئله و تصمیمناپذیری منطق محمولات مرتبه اول برقرار کرد؟؛ که هریک از آنها در درون خود شامل مسائل جزئیتری هستند که بهطورخلاصه عبارتاند از: ۱ـ چه سیستمی را میتوان سیستم هوشمند نامید؟ و ۲ـ نحوه حل مسئله در سیستم هوشمند به چه صورتی است؟ و ۳ـ چه سسیستمی را تصمیمپذیر گویند؟ فرضیههای مطرحشده در این مقاله نیز بدینقرارند: الف – سیستمهای هوشمند از رویهای الگوریتمی تبعیت میکنند. اگر بتوان مسئلهای یافت که الگوریتمپذیر نباشد، میتوان نتیجه گرفت آن مسئله برای سیستم هوشمند حلناپذیر است. ب - حل مسائل در هر سیستم هوشمندی متاثر از منطق حاکم بر آن است؛ بنابراین، عدم حل برخی از مسائل توسط سیستم منعکسکننده ناتوانی منطق (محمولات) در ارائه الگوریتمی متناهی برای برخی از فرمولهاست تا مشخص کند آیا آن فرمولها معتبرند یا خیر.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدعلی حجتی
هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس
مرتضی مزگی نژاد
هیئت علمی دانشگاه بیرجند