تحلیل اتصال تیر فولادی به ستون توخالی به وسیله نبشی با پیچ کور به روش اجزای محدود

به منظور بر طرف نمودن مشکل دسترسی به داخل ستونهای توخالی برای سفت نمودن مهره پیچ ها در اتصالات پیچی و رسیدن به یک اتصال مناسب چه از نظر صلبیت و سختی و چه از لحاظ نحوه رفتار مناسب راه حلهای متفاوتی توسط محققان مختلف پیشنهاد گردیده که از این میان میتوان به اتصال تیر فولادی به ستون توخالی به وسیله نبشی با پیچ کور اشاره نمود.این اتصال با انواع مختلف با تعداد پیچ های کور و نبشی اتصال مختلف قابل اجرا می باشد. از این میان اتصال با نبشی بال و اتصال آن به وسیله پیچ کور به ستون توخالی با رفتار مناسب خود اتصال را به سمت یک اتصال نیمه صلب هدایت خواهد نمود. در این تحقیق اثر تغییر پارامترهای مختلف در رفتار اتصال تیر فولادی به ستون توخالی به وسیله نبشی با پیچ کور تحت بارگذاری یکنوا مورد بررسی قرار گرفته است. از روش اجزای محدود غیر خطی و نرم افزارABAQUS و همچنین برای مدل سازی اتصال دارای پیچ کور از المان-های سه بعدی solid استفاده گردید که از نوع المانهای محیط پیوسته می باشد و کل حجم سه بعدی سازه را مدل میکنند. رفتار اتصال با تغییر پارامترهای مختلف از جمله ارتفاع تیر، ضخامت ستون، طول بال نبشی و تعداد پیچ های کور مورد بررسی گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که افزایش ارتفاع تیر، افزایش ضخامت ستون ، افزایش طول بال نبشی باعث افزایش درصد گیرداری اتصال می شوند. همچنین با بررسی مدلسازیهای انجام گرفته درصد گیرداری اکثر مدل ها به جز چند عدد از آنها که کمتر از ۲۰% بود، بین ۲۰ % و ۹۰ % می باشد، بنابراین با توجه به محدوده درصد گیرداری برای اتصالات نیمه صلب، این مدلها به صورت اتصال نیمه صلب رفتار کرده اند.

کلیدواژه ها:

پیچ کور ، نبشی ، ستون توخالی ، روش اجزای محدود ، اتصال نیمه صلب ، بارگذاری یکنوا