شرعگرایان و قانون در عصر انقلاب مشروطه ایران
محل انتشار: مجله حقوقی دادگستری، دوره: 82، شماره: 101
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 279
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLJ-82-101_004
تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
بیش از یک سده پیش انقلابی بزرگ در ایران رخ داد که هدف اصلیاش استقرار حکومت مبتنی بر قانون بود. بنابراین، مفهوم قانون از مفاهیم بنیادین و در عین حال، چالشبرانگیز در نهضت مشروطهخواهی ایران بوده است. اهمیت موضوع به آن اندازه است که شاید بتوان ریشه بحران مشروطیت در ایران را عدم توفیق در ارائه مفهومی روشن از قانون دانست. مانع جدی در این زمینه، وجود مفهوم و نظام قدیمی شرع بود که در بادی امر جایی برای قانون باز نمیگذاشت. متفکران شرعگرا دو رویکرد متفاوت به نسبت میان قانون و شرع اتخاذ نمودند: سازگاری و عدم سازگاری. رویکرد سازگاری نه تنها تلفیق و گاه یکسانی را میان احکام قانونی و شرعی ممکن میدانست، بلکه در نهایت اولویت را به قانون و اقتضائات آن میداد. یکی از اختلافات اساسی به «مرجع قانونگذاری» باز میگشت. شرعگرایان، در آخر، وضع قانون بشری را پذیرفتند. اما این پذیرش باب اختلاف و مباحثات را در خصوص خاتمیت پیامبر اسلام (ص)، بدعت و استحسان عقلی گشود. مقاله پیش رو، در پی آن است که مفهوم قانون را از دیدگاه متفکران شرعگرا در عصر مشروطه ایران، با استفاده از اسناد و آثار آن دوران، بررسی و تحلیل نماید. این تحلیل، زمینه فکری و تاریخی مشکل مشابه و همچنان حلناشده را در نظام حقوقی پس از انقلاب اسلامی در کشور فراهم می آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد راسخ
عضو هیات علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
فاطمه بخشی زاده
دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :