بررسی سرولوژیک لپتوسپیروز درگاومیش های ارومیه

زمینه مطالعاتی: لپتوسپیروز یکی از بیماری­های مشترک و قابل انتقال از دام­ به انسان بوده  که با علایم بالینی تب، زردی، سقط و ادرار خونی شناخته می­شود. بیماری در مناطق شمالی و جنوب غربی ایران بواسطه وجود گاومیش­های آذربایجان و خوزستان شیوع بیشتری دارد. هدف: ۱- تعیین درصد سرمی ابتلاء گاومیش­های ارومیه به لپتوسپیراها، ۲- تعیین ارتباط جنس و سن در ابتلا به لپتوسپیروز، ۳- تعیین عیار سرمی و آنتی­ژن­های غالب لپتوسپیرا در گاومیش­های ارومیه. روشکار: تعداد ۱۳۰ نمونه خون در سال ۱۳۹۰جمع­آوری و با آزمایش استاندارد آگلوتیناسیون میکروسکپی و با استفاده از پنج سروتیپ زنده لپتوسپیرا پومونا، گریپوتیفوزا، هارجو، کانیکولا، ایکترهموراژیه و بالوم بررسی گردید. نتایج: تعداد ۴/۲۵%  گاومیش­ها (۹/۲۶% نرها و ۸/۲۳% ماده­ها) به یکی از آنتی­ژن­های لپتوسپیرا با عیار حداقل ۱:۱۰۰ مثبت نشان دادند. سروتیپ پومونا بیشترین (۲/۱۶%) و ایکتروهموراژیه کمترین (۵۲/۱%) واکنش را داشتند. شایع­ترین عیار سرمی ۱:۱۰۰ با ۲۰% (۲۶ نمونه) و بالاترین عیار سرمی ۱:۲۰۰ با ۱۰% (۱۳ نمونه) بودند. فراوانی نمونه­های  مثبت  در گروه  سنی زیر ۵/۱ سال کمترین (۵/۱%) و ۳ تا ۴ سال بیشترین میزان (۱۶%) را نشان ­دادند. نتایج  نشان می­دهد که از نظر شیوع سرولوژیک بیماری، اختلاف معنی­داری بین دو جنس ماده و نر وجود ندارد. نتیجه­گیرینهایی: لپتوسپیروز در بین جمعیت گاومیش­های ارومیه یک بیماری مطرح و قابل توجه است و از آنجایی­که این دام اغلب در شرایط مرطوب و باتلاقی نگهداری می­شود احتمال انتقال بیماری به دام­های اهلی و انسان زیاد است. لذا با توجه به عدم واکسیناسیون دام­ها در منطقه لازم است توصیه­های بهداشتی در خصوص جایگاه دام، زهکشی باتلاق­ها، مبارزه با جوندگان و اقدامات مراقبتی توسط دامداران و مسئولین دامپزشکی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

لپتوسپیروز ، سرولوژی ، گاومیش ، ارومیه ، آگلوتیناسیون میکروسکوپی