تعیین تناسب اراضی از نظر کاربرد سامانه های آبیاری قطره ای با استفاده از روش AHP در دشت زنجان- سلطانیه

مصرف بی رویه آب در بخش کشاورزی منجر به کاهش منابع آب تجدید پذیر در ایران شده است. توسعه و مدیریت همزمان سامانه های نوین آبیاری یکی از راهکارهای مهم در جهت کاهش مصرف آب کشاورزی محسوب می گردد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از فرآیند تحلیل سلسه مراتبی (AHP)، محدوده اراضی مستعد به منظور کاربرد آبیاری قطره ای در دشت زنجان تهیه شد. بدین منظور معیارهای انتخاب سامانه آبیاری قطره ای شامل خصوصیات کیفی آب، خصوصیات کمی و کیفی خاک، توپوگرافی، عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با استفاده از فرآیند AHP مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نقشه های مکان یابی تهیه شده، حدود ۴۵ درصد از اراضی محدوده مورد مطالعه در کلاس های مناسب و کاملا مناسب، ۲۵ درصد در کلاس متوسط و ۳۰ درصد در کلاس نامناسب از نظر قابلیت اجرای آبیاری قطره ای طبقه بندی شدند. بررسی موقعیت طرح های اجرا شده نشان داد، ۷۹ درصد از طرح ها در اراضی با کلاس مناسب و یا کاملا مناسب و ۲۱ درصد در اراضی با کلاس متوسط و یا نامناسب اجرا شده اند. بر پایه ی نتایج بدست آمده استفاده از روش AHP در انتخاب صحیح یک سامانه آبیاری با لحاظ نمودن معیارهای موثر می تواند مفید واقع گردد.

کلیدواژه ها:

امکان سنجی ، نقشه پهنه بندی ، شاخص اشباع لانژیلر ، طبقه بندی