هنرنمایی خاقانی در استعاره مصرحه مطلقه
محل انتشار: پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت، دوره: 6، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 463
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLCR-6-2_006
تاریخ نمایه سازی: 26 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
در این مقاله پس از بررسی مختصری در مورد پیشینهی استعاره و تحلیل استعارهی مصرحهی مطلقه، به هنر نمایی خاقانی در این زمینه اشاره شده است. خاقانی در موارد متعددی در استعارهی مصرحهی مطلقه، به جای اینکه برای مشبه و مشبه به ملایماتی بیاورد، ملایمی را آورده که ایهام دارد. یکی از معانی ایهامی آن از ملایمات مشبه و معنی دیگر از ملایمات مشبه به است. به نظر میرسد این شگرد که ظاهرا در هیچکدام از کتب بیانی به آن اشارهای نشده است، آگاهانه مد نظر خاقانی بوده است. گاهی اوقات خاقانی این تردید و کشمکش را که با کمک ملایمات مشبه و مشبه به صورت می گیرد، با کلمه ای که ایهام دارد، محقق می سازد. در برخی موارد، ملایمات به صورت ترکیب وصفی یا اضافی است که بخشی از ترکیب از ملایمات مشبه و بخشی دیگر آن از ملایمات مشبه به است. گاهی نیز کلمه ای که از ملایمات به حساب می آید، بدون اینکه ایهامی داشته باشد با دو سوی استعاره در ارتباط است. کلماتی که می توانند چنین نقشهایی را ایقا کنند، یقینا محدودند. خاقانی در این زمینه از اصطلاحات نجومی و سپس از عناصر داستانهای اسطوره ای و تاریخی بیشترین بهره را برده است.
نویسندگان
علی حیدری
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه لرستان
علی گراوند
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ایلام
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :