تاثیر ژنوتیپ و محیط کشت کالوس زایی بر کارایی کشت بساک هیبریدهای برنج ایندیکا × ایندیکای هتروتیک

در این تحقیق پاسخ به کشت بساک سه هیبرید برنج ایندیکا × ایندیکای هتروتیک (بهار۱، IR۷۵۲۲۱H و IR۶۹۶۸۸H) روی چهار محیط کشت کالوس زا (N۶، N۶ تغییریافته، Chu و Chu تغییریافته) در موسسه تحقیقات برنج کشور بررسی شد. هیبرید های مورد مطالعه از طریق تعیین درصد کالوس های ایجاد شده از بساک های مرحله اواسط تک هسته ای تا اوایل مرحله دو هسته ای و تعداد گیاهچه های باززایی شده از کالوس ها در محیط های کشت فوق، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ژنوتیپ، ترکیب محیط کشت و اثر متقابل آنها روی درصد کالوس زایی، باززایی گیاه سبز، باززایی گیاه آلبینو و باززایی کل به طور معنی داری اثر داشتند. مقایسه میانگین ها نشان داد که بهترین هیبرید از نظر عکس العمل به تولید کالوس، هیبرید IR۷۵۲۲۱H (۶۴/۱%) و به باززایی کل (۲۴/۱۲%) و گیاه سبز(۴۳/۳%)، هیبرید بهار۱ بودند. بیشترین گیاه آلبینو را هیبرید IR۷۵۲۲۱H (۶۶/۱۰%) و کمترین آن را هیبرید IR۶۹۶۸۸H (۴۵/۶%) تولید نمودند. بهترین محیط کشت کالوس زایی برای تولید کالوس محیط کشت N۶ تغییریافته (۲%) و برای باززایی کل (۸۲/۲۱%)، تولید گیاه سبز (۶/۵%) و آلبینو (۲۲/۱۶%) محیط کشت Chuتغییریافته بودند. هر چند ژنوتیپ ها در محیط های کشت مختلف نتایج گوناگونی نشان دادند و پاسخ به کشت بساک آنها کم بود ولی با تغییر در محیط های کشت می توان پاسخ به کشت بساک را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

Regeneration ، Rice hybrid ، Callus ، Anther culture and Medium culture. ، : باززایی ، برنج هیبرید ، کالوس ، کشت بساک و محیط کشت