بررسی سهم احساس گرفتاری و خودناتوان سازی مادران در پیش بینی پرخاشگری واکنشی کودکان

مادر به عنوان تکیه گاهی عاطفی و رشد شناختی – روانی دوران کودکی نقشی موثر در سلامت و یا بروز اختلالات رفتاری فرزندانش دارد؛ بنابراین سلامت روان شناختی مادر نقشی موثر در رشد همه جانبه کودک دارد. هدف از این پژوهش بررسی سهم احساس گرفتاری و خود ناتوان سازی مادران در پیش بینی پرخاشگری واکنشی کودکان است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آمارش شامل کلیه مادران کودکان پیش دبستانی شهر تهران بود که ۱۵۰ نفر از مادران به عنوان نمونه از هشت مرکز پیش دبستانی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از سه پرسشنامه احساس گرفتاری (گیلبرت و همکاران،۲۰۰۲)، خود ناتوان سازی (جونز و رودولت،۱۹۸۲) و پرخاشگری (واحدی و همکاران،۱۳۸۷) استفاده شد و برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد، مولفه های خود ناتوان سازی (۱۵۴/۰=β) و احساس گرفتاری (۵۰۲/۰ =β) مادران سهم معناداری در پیش بینی پرخاشگری واکنشی کودکان دارند. نتایج نشان داد که مولفه های احساس گرفتاری و خود ناتوان سازی مادران میزان پرخاشگری واکنشی در کودکان را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

احساس گرفتاری ، خود ناتوان سازی ، پرخاشگری واکنشی ، کودک ، مادر